By: Deep Jyoti Nath
এদিন এজন মানুহে এটা উৰণীয়া হাঁহ চিকাৰ কৰিলে । গুলি খায় হাঁহটো এজন বৃদ্ধৰ খেতিৰ ওপৰত পৰিল । মানুহজনে খেতিৰ ভিতৰত সোমাই হাঁহটো বিচাৰি আনোতেই গৃহস্থ বৃদ্ধই তাক আগভেটি ধৰিলে ।
বৃদ্ধ :-- “মোৰ মাটিত পৰা যিকোনো বস্তু মোৰ হৈ যায়, মই এই হাঁহ নিদিওঁ আপোনাক” !
মানুহজনে ক'লে, -- ঐ বুঢ়া, মই অসমৰ সকলোতকৈ ডাঙৰ উকিল হয় । মোক এই চৰাইটো নিব নিদিলে মই তোৰ বিৰুদ্ধে গোচৰ কৰিম । তাৰ পাচত চাবি.. এই হাঁহ মোৰ নে তোৰ ।
খেতিৰ মালিক বৃদ্ধই ক'লে, ''থ.. থ.. তোৰ উকালতি, আমাৰ এইফালে যিকোনো কাজিয়াৰ মীমাংসা কৰাৰ ধৰণটো অলপ বেলেগ ধৰণৰ । আমি কাজিয়া মীমাংসা কৰো তিনি গোৰ পদ্ধতিত ।”
উকিলজনে ক'লে, “তিনি গোৰ পদ্ধতি কেনেকুৱা ?”
খেতিৰ মালিক :-- “প্রথমে মই তোক তিনিটা গোৰ মাৰিম, তাৰপাচত তই মোক তিনিটা গোৰ মাৰিবি । আকৌ মই তোক তিনি গোৰ মাৰিম, আকৌ তই মোক মাৰিৰি ! এনেকৈ মাৰামাৰি চলি গৈ থাকিব যেতিয়ালৈকে কোনেও ছাৰেণ্ডাৰ নকৰে ।”
উকিল জনে চিন্তা কৰিলে.... নিয়মটোত দেখোন বহুত ভালেই, এই বুঢ়াটোক দেখোন সি তিনি গোৰতেই হাৰাই দিব পাৰিব । এনেকৈ ভাবি উকিলজন এই পদ্ধতিতে মীমাংসা কৰিবলৈ ৰাজি হৈ গ'ল ।
বৃদ্ধ মালিকে প্রথম এক গোৰ মাৰিলে তাৰ কঁকালত, উকিলজন চিঞৰি মাটিত পৰি গ'ল । দ্বিতীয় গোৰ মাৰিলে তাৰ নাকত, উকিলৰ নাকৰপৰা তেজ বাহিৰ হৈ গ'ল । তৃতীয় গোৰ মাৰিলে উকিলৰ বুকুত, উকিলে বিষত কেকায় অচেতন হৈ পৰি গ'ল ।
নাই নহ'ব, অচেতন হ'লে নচলিব, সি তাৰ সমস্ত শক্তি একত্ৰিত কৰি থিয় হ'ল । এইবাৰ তাৰ পাল.... বৃদ্ধৰ কাষলৈ গৈ এক গোৰ মাৰিবৰ বাবে ভৰি দাঙিলে । ঠিক সেই মুহূৰ্ততে বৃদ্ধই হাঁহি ক'লে,
.
.
.
.
.
“মই ছাৰেণ্ডাৰ কৰিলো, তোমাৰ হাঁহ তুমি নিব পাৰা ।”
এদিন এজন মানুহে এটা উৰণীয়া হাঁহ চিকাৰ কৰিলে । গুলি খায় হাঁহটো এজন বৃদ্ধৰ খেতিৰ ওপৰত পৰিল । মানুহজনে খেতিৰ ভিতৰত সোমাই হাঁহটো বিচাৰি আনোতেই গৃহস্থ বৃদ্ধই তাক আগভেটি ধৰিলে ।
বৃদ্ধ :-- “মোৰ মাটিত পৰা যিকোনো বস্তু মোৰ হৈ যায়, মই এই হাঁহ নিদিওঁ আপোনাক” !
মানুহজনে ক'লে, -- ঐ বুঢ়া, মই অসমৰ সকলোতকৈ ডাঙৰ উকিল হয় । মোক এই চৰাইটো নিব নিদিলে মই তোৰ বিৰুদ্ধে গোচৰ কৰিম । তাৰ পাচত চাবি.. এই হাঁহ মোৰ নে তোৰ ।
খেতিৰ মালিক বৃদ্ধই ক'লে, ''থ.. থ.. তোৰ উকালতি, আমাৰ এইফালে যিকোনো কাজিয়াৰ মীমাংসা কৰাৰ ধৰণটো অলপ বেলেগ ধৰণৰ । আমি কাজিয়া মীমাংসা কৰো তিনি গোৰ পদ্ধতিত ।”
উকিলজনে ক'লে, “তিনি গোৰ পদ্ধতি কেনেকুৱা ?”
খেতিৰ মালিক :-- “প্রথমে মই তোক তিনিটা গোৰ মাৰিম, তাৰপাচত তই মোক তিনিটা গোৰ মাৰিবি । আকৌ মই তোক তিনি গোৰ মাৰিম, আকৌ তই মোক মাৰিৰি ! এনেকৈ মাৰামাৰি চলি গৈ থাকিব যেতিয়ালৈকে কোনেও ছাৰেণ্ডাৰ নকৰে ।”
উকিল জনে চিন্তা কৰিলে.... নিয়মটোত দেখোন বহুত ভালেই, এই বুঢ়াটোক দেখোন সি তিনি গোৰতেই হাৰাই দিব পাৰিব । এনেকৈ ভাবি উকিলজন এই পদ্ধতিতে মীমাংসা কৰিবলৈ ৰাজি হৈ গ'ল ।
বৃদ্ধ মালিকে প্রথম এক গোৰ মাৰিলে তাৰ কঁকালত, উকিলজন চিঞৰি মাটিত পৰি গ'ল । দ্বিতীয় গোৰ মাৰিলে তাৰ নাকত, উকিলৰ নাকৰপৰা তেজ বাহিৰ হৈ গ'ল । তৃতীয় গোৰ মাৰিলে উকিলৰ বুকুত, উকিলে বিষত কেকায় অচেতন হৈ পৰি গ'ল ।
নাই নহ'ব, অচেতন হ'লে নচলিব, সি তাৰ সমস্ত শক্তি একত্ৰিত কৰি থিয় হ'ল । এইবাৰ তাৰ পাল.... বৃদ্ধৰ কাষলৈ গৈ এক গোৰ মাৰিবৰ বাবে ভৰি দাঙিলে । ঠিক সেই মুহূৰ্ততে বৃদ্ধই হাঁহি ক'লে,
.
.
.
.
.
“মই ছাৰেণ্ডাৰ কৰিলো, তোমাৰ হাঁহ তুমি নিব পাৰা ।”
