অসমীয়া গাজা

 

অসমীয়া কৌতুক ছবি

 

হেলমেট

By: Pranab Kalita

কামৰ পৰা উভতি আহোঁতে মাজে মাজে লগৰ বন্ধুৰ সংগত পৰি ৰঙা এটুপি খাব লগা হয়।
তাকে লৈ ঘৰত সদায় য়ে অশান্তি।
ৰাতি সদায় মদক লৈ য়ে পত্নী লগত যুজঁ।

ৰাতিপুৱা মুখ খন ধুই চাহ কাপ খাব লওঁতে পত্নীয়ে কলে,


" হেৰী আপুনি শপত খাই কওঁক যে আজিৰ পৰা মদ আপুনি মুখত নলয়।"

কথাবোৰ অলপ ভাৱি চাই দেখিলো কথা টো মিছা নহয়,মদৰ বাবেই ঘৰত সদায় কাজিয়া হয়।
সেই বাবে পত্নীক কলো,

"ঠিক আছে ,তোমাৰ শপত খাই কৈছোঁ আজিৰ পৰা মদ আৰু কেতিয়াও মুখত নিদিওঁ।"

৯ বজাত কৰ্মৰ বাবে অফিচলৈ বুলি ওলালোঁ।
অফিচত গৈ গম পালোঁ লগৰে কৰ্মচাৰী এজনৰ আজি জন্মদিন।
সেয়ে তেওঁ সৰু কৈ পাৰ্টি এটা দিছে।
মোকো তালৈ নিমন্ত্ৰণ দিছে।
নগলে বেয়া পাব বুলি লগৰ বোৰৰ লগত গলো।

পাৰ্টি চলি আছে।
পাৰ্টি মানে জানিছেই চাগে,
মাংসৰ লগতে ৰঙা বিধ।
পত্নীৰ ৰাতিপুৱা কথাবোৰ মনত পৰিলত বন্ধুকেইজনক মই সেই বিধ নাখাও বুলি য়ে কলো।
হলে কি হব সিহঁতে বৰকৈ জোৰ কৰাত বাধ্যত পৰি খাব লগা হ'ল।

ইফালে ৰাতিও হ'ল।
নিচা টো অলপ বাঢ়িব ধৰিলে।
কি কৰা যায়, এনেকৈ গলে পত্নী য়ে গোন্ধ পাই গম পাব পাৰে।
গোন্ধ নাপাবলৈ সেয়ে ৰজনীগন্ধা পা লং ইলাচী লৈকে অলপ খাই ঘৰলৈ বুলি বাইকখনত উঠিলোঁ।
যেনেতেনে বাইকখন চলাই ঘৰ পালোঁ।
লাহেকৈ বাইকখন ৰখাই ভিতৰলৈ গলো।
ভিতৰলৈ যাওঁতে দৰ্জা খন বৰ ওখ যেন লাগিল।

পত্নী য়ে টিভিত কিবা চাই থকা যেন লাগিল।
ময়ো একো নকৈ তাই গম পাই বুলি ডাইৰেক্ট বিচনালৈকে গলো।পত্নী য়ে গম পাই বুলি শুই দিলোঁ।

অলপ পৰ শোৱাৰ পিছত কোনোবাই মোৰ মূৰটো টানি থকা যেন লাগিল।
মই যিমানেই মূৰটো চুবলৈ যাওঁ সিমানেই যেন কিহবাই মূৰটো টানি নিছে।
মনলৈ ভূতৰ ভয় ভাৱ এটাত চিঞঁৰি দিলোঁ,

" হেৰা এইফালে আহা। কিহবাই মোৰ মূৰটো টানি টানি নিছে।
তুমি বিশ্বাস কৰা আজি মই তোমাৰ শপত খোৱাৰ পৰা মদ মুখত দিয়া নাই।"

তেনেকুৱাতে পত্নী য়ে মুখত পানী এছাটি মাৰি কলে,

" মদাহী,আপোনাৰ মূৰটো ভূতে টনা নাই।
ৰাতি শু তেওঁ যে এই হেলমেট ডাল পিন্ধি লৈছে সেই ডাল হে মই খুলিছোঁ।
আজিও যে মদ খাই আহিছে মই আপুনি আহোঁতেই গম পালোঁ,যেতিয়া আপুনি খুলি থোৱা দৰ্জা খনে নাহি ধানৰ বস্তা বোৰ বগাই খিৰিকীৰে পাৰ হৈছিল।

আচল মজা কাইলৈ উলিয়াইছোঁ ৰব।"

পত্নী কথা শুনি হে মোৰ হুঁচ আহিল।
তাৰ মানে আজিও পত্নী য়ে মই খাই অহা.......................….....….............!

অনিল নগৰ

Hahir Rahghra

ৰাতিপুৱা টিভিটো অন কৰিয়েই বৰুৱানীয়ে চিঞৰিলে , " হেৰা, মই আৰু এই ঠাইত নাথাকো, অনিল নগৰৰ ফালে মাটি কিনা।"

বাথৰূমৰ পৰাই বৰুৱা,"কিয় ? ইয়াত কি অসুবিধা পাইছা?"

বৰুৱানী : একো অসুবিধা পোৱা নাই কিন্তু মোক অনিল নগৰত ঘৰ লাগে ।


বৰুৱা : কিন্তু তাত চোন অলপ বৰষুণ দিলেই বানপানী হয়।

বৰুৱানী : হওঁক।

বৰুৱা : নতুনকৈ মাটি কিনিবলৈ পইচা ক'ত?

বৰুৱানী : মই নাজানোঁ পইচা ক'ত? লাগিলে এই ঘৰ মাটি বিক্ৰী কৰা ।

বৰুৱা : কিন্তু কিনিব কোনে ? নতুন পইচা পুৰণি পইচাক লৈ সকলো ব্যস্ত । বিক্ৰী কৰি পোৱা টকা সলাবলৈ কিমান অসুবিধা হ'ব ভাবি চাইছানে?

বৰুৱানী : মই সেইবোৰ একো নাজানোঁ । অনিল নগৰত ঘৰ লাগে বচ্।

বৰুৱা : কিন্তু আজি হঠাতে নবীন নগৰৰ প্ৰেমত পৰিলা যে কিয় ?

বৰুৱানী : তুমি নিউজ চালেহে বুজিবা, অনিল নগৰত লাখ লাখ টকা ওলাইছে আজি ।

বৰুৱা : তাৰমানে তোমাক সেই টকা লাগে । তুমি মাটি কিনি তাত ঘৰ বনোৱালৈ তোমাৰ বাবে তাত কোনোবাই টকা পেলাই থব নেকি ?

বৰুৱানী : তুমিও যে আৰু !! তাত পৰি থকা টকা নালাগে মোক । কিন্তু চোৱাচোন বানপানীয়ে হওঁক বা পেলনীয়া টকাই হওঁক অনিল নগৰ নিউজত আহিয়েই থাকে । ইমান বছৰ ইয়াত থাকি কোনোবাদিনা টিভিত উঠিলা নে? তাত অন্ততঃ ঠাইৰ নামটো টিভিত আহি থাকিলে আমিও অনিল নগৰৰ বাসিন্দা বুলি লেবেল দিব পাৰিম। তোমাৰ গাৱঁৰ সেই বৌৱেৰা হ'তে জ্বলি মৰিব।

বৰুৱা : ????

কাঠৰ বল

From: hahir rahghara

এজন ক্ষীণ মীণ গাল সোমাই হনু ওলোৱা মানুহে দাড়ি কাটিবলৈ চেলুনলৈ গ'ল ।

নাপিতে মুখত ক্ৰীম লগোৱাৰ পিছত মানুহজনে ক'লে = অলপ সাৱধানে কাটিবি । গাল দুখন সুমোৱা বাবে দাড়ি কাটিবলৈ অসুবিধা হয় আৰু প্ৰায়েই গালত কাটে ।

আপুনি চিন্তা কৰিব নালাগে। এইবুলি কৈ নাপিতজনে এটা কাঠৰ সৰু বল ওলিয়ালে আৰু মানুহজনক ক'লে = এইটো মুখত ভৰায় লওক । মই যিখন গালৰ ফালে দাড়ি কাটিম আপুনি বলটো সেইফালেই দি দিব ।


মানুহজনে বলটো মুখত লৈ দাড়ি কটাৰ ফালে দি দিলে আৰু গালখন ফুলি গ'লত নাপিতে অনায়াসে দাড়ি কাটিলে ।এনেতে মানুহজনে সুধিলে = বলটো যদি পেটলৈ গুচি যায় , তেতিয়া কি হ'ব ?

নাপিতে ক'লে = একো কথা নাই । কালিলৈ ধুই মেলি ঘূৰাই দিলেই হ'ল ।

আগতে চাৰিপাঁচজন মানে তেনেকৈয়ে ঘূৰাই দিছে ।।

»»»নপঢ়িলে দুখত থাকক, একদম সত্য«««

By: Pankaj Dutta

এদিনাখন মমিবাই অফিচৰ পৰা ঘৰলৈ আহি আছিল .. ৰাস্টাত বহুত জাম হোৱা দেখি মমিবা লগতে আন মানুহবোৰো ৰ'ব লগা হ'ল..
ঠিক সেই সময়তে মমিবাই মন কৰিলে এজন ভিক্ষাৰীয়ে ওচৰত ৰৈ থকা মানুহ এটাক ভিক্ষা খুজি আছে..


মানুহজনক কিবা মমিবাৰ চিনাকী চিনাকী লাগিল , সেয়েহে সুধিয়েই পেলালে ভিক্ষাৰীজনক- আপোনাক মই ক'ৰবাত দেখিছো..!!!

ভিক্ষাৰী- আৰে এইজনী আমাৰ মমিচোন ... ক'ত গৈছিলা ?

মমি বা- (অবাক হৈ) আৰে মোক কেনেকে চিনি পায় ?

ভিক্ষাৰী- (অলপ লাজ কৰি) কিয় মোক চিনি পোৱা নাই ? সেই যে ফেচবুকৰ 'ৰগৰ' নামৰ অসমীয়া গোটটিত ‪#‎নিলু‬ বা‪#‎নেলু‬ বুলি যে নাম এটা পোৱা , সেইজনে মই..

মমি বা- কি ইইইইইইইই..তাৰমানে ?

ভিক্ষাৰী নেলুকাই- নাইচ টু মিট ইউ মমি .. পিছে কাকো নকবা হা, আজি অলপ অভাৰ টাইম কৰিছো, কালিলৈ দিনটোত তেতিয়াহে খুব ফেচবুক কৰিব পাৰিম .. আৰু ৰাতি ইনবক্সত আহিবা হা মমি...

নেলু কথা শুনি মমিবা বেহুচ তেতিয়াৰ পৰা ....

(আগতে শুনা কৌতুক সকলোৱে, অলপ ৰিমিক্স কৰি দিলোং)

ফুল ফুল থকা

By: Moni
আজি আপোনালোকক নগেন আৰু মনালিছাৰ বিয়াৰ কথা কবলৈ উলাইছো।
নগেন আৰু মনালিছা ব্যস্ত হোমৰ ওচৰত ।নগেনৰ বন্ধু খগেন ব্যস্ত বিয়াৰ ঘৰত ছোৱালী চোৱাত।
এনেদৰে ছোৱালী চাই থাকোতেই এগৰাকীয়ে খগেনলৈ চাই হাঁহি মাৰি হাই বুলি কলে।
কইনাঘৰৰ ছোৱালীৰ এনে মৰমচেনেহ দেখি খগেনৰ মনতো বৰ ভাল লাগি গল। আৰু লাহে লাহে সেই ছোৱালীজনীৰ লগত কথা পাতিবলৈ খগেন আগুৱাই গল।ছোৱালীজনীৰ ওচৰ পাই খগেনে লাজলাজকৈ সুধিলে ।
খগেন : তোমাৰ নাম কি ভনী ।
ছোৱালী : মোৰ নাম মালতী
ছোৱালী :বৰ ধুনীয়া কাপোৰ এসজ পিন্ধিছে দেই ।
খগেন :অ এইযোৰ।পেন্তৰ দাম ২৫০০টকা,চোলাটোৰ দাম ১৫০০টকা.জোতাযোৰত ললে ৩০০০ আৰু ভিতৰত পিন্ধি থকা কেইটাৰ নকওঁ দিয়া ।এইকেইটাও বৰ দামী বুইছা।
ছোৱালী :হব হব ভিতৰৰটো দাম কিমান মই গম পাইছো ।ফুল ফুল ঠকাহে ।আমাৰ যে দেউবৰীয়া বজাৰত পাই।
খগেন :অ ফুল ফুল থকা ।তুমি কেনেকৈ জানিলা।
ছোৱালী :অলপমান কাণখন মোৰফালে আগুৱাই আনক কাণতহে কব পাৰিম ।
আৰু খগেনৰ কাণত মালতীয়ে কলে যে চেনদাল বন্ধ কৰি লওক ।আৰু ময়েই নহয় বিয়া ঘৰৰ সকলোৱে চিনি পাইছে এই ফুল আৰু ফুলৰ দাম কিমান ?

ছোৱালী এজনী

By: Ashish Majumdar

বাবলু গ'ল বাবাজীৰ ওচৰলৈ!

বাবলু- বাবাজী ইমান দিনে ছোৱালী এজনী পটাব নোৱাৰিলোঁ
বাবাজী- তোমাক ছোৱালী লাগে?
বাবলু- (উৎসাহিত হৈ) হয়!
বাবাজী- ছোৱালীবোৰৰ কথা শুনি ভাল লাগে?
বাবলু- (লাজ লাজ কৈ) হয় হয় !!
বাবাজী- তুমি বিচৰা ছোৱালীবোৰে তোমাক আগুৰি থাকক?
বাবলু- (উত্তেজিত হৈ) বাবাজী আপুনি সৰৱজান! আপুনি মোৰ মনৰ কথা কৈ দিলে!!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
বাবাজী- তেনেহ'লে সৌ চাৰি আলিটোত ফুচকা বেচা গৈ যোৱা!

আশীষ_দাৰ_বিবাহোত্তৰ_জীৱনৰ_কেইটামান_স্নেপশ্বট্‬

By: Bhaben Loying

আশীষ দাৰ বিয়াৰ কেইমাহমানৰ পিছৰ এটা আবেলি…… অফিচৰ পৰা অহাৰ পিছতেই বৌৱে ক'লে- "আপোনাক এটা কথা ক'বলৈ আছে… অতি শীঘ্ৰেই আমাৰ ঘৰৰ সদস্যৰ সংখ্যা দুজনৰ পৰা তিনিজনলৈ বৃদ্ধি হ'ব…"
কথাষাৰ শুনা মাত্ৰেই আশীষ দাই আনন্দতে বৌক আকোঁৱালি লৈ মৰম কৰিবলৈ ধৰিলে। তাকে দেখি বৌৱে ক'লে- "আপুনি এইকথাত সুখী হোৱা দেখি মই বৰ সন্তোষ পালোঁ… পিছে মা'ক আনিবলৈ ষ্টেচনলৈ আপুনি যাব নে মই আগবাঢ়ি যাওঁ?
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©


আশীষ দাৰ দাম্পত্য জীৱনৰ কোনোবা এটা সুখী মুহুৰ্তত……

আশীষ দাঃ যদি তোমাৰ কিবা হৈ যায় মই পাগল হৈ যাম সোণ…

বৌঃ কিয়?, তুমি দ্বিতীয় বিবাহ নকৰা?

আশীষ দাঃ পাগলে যিকোনো কাম কৰিব পাৰে!!

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

("চাদী কা লাড্ডু" খোৱাৰ কেইবছৰ মানৰ পিছত সেই একেই আশীষ দা…)

বহুদিনৰ মূৰত পুৰণা বন্ধু পংকজ দাক লগ পাই……

আশীষ দাঃ কি খবৰ বন্ধু? বিবাহিত জীৱন কেনে চলিছে?

পংকজ দাঃ নক'বা আৰু বন্ধু, মোৰ পত্নী সাইলাখ সৌ সৰগৰ অপেশ্বৰী… পিছে তোমাৰ?

আশীষ দাঃ (দুখ মনেৰে) মোৰ গৰাকী এতিয়াও জীৱিত!!

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

এবাৰ ধৰ্মীয় প্ৰবচন শুনি ঘৰলৈ আহিয়েই বৌক কোলাত লৈ ঘূৰিবলৈ ধৰিলে……

বৌঃ কি কৰে হে! গুৰুৱে ৰোমাঞ্চ কৰিবলৈ উপদেশ দিছে নেকি?

আশীষ দাঃ নহয়, নিজৰ জীৱনৰ বোজা নিজেই উঠাই ল'বলৈ উপদেশ দিছে……

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

আশীষ দাঃ মোৰ পত্নীৰ বাবেই মই আজি ধাৰ্মিক হ'বলৈ বাধ্য হ'লোঁ……

পংকজ দাঃ সেয়া কেনেকৈ?

আশীষ দাঃ বিয়াৰ আগলৈকে স্বৰ্গ আৰু নৰকৰ ওপৰত ভৰসা নাছিল মোৰ…!!

(আশীষ দা, ক্ষেমিব!!)

সেনাপতি

by: Minaram Boruah

এখন ভাওনাত
ৰজা :-কোৱাচোন সেনাপতি মোৰ ৰাজ্যৰ খবৰ । কৰে নেকি কোনোবাই বিদ্ৰোহ আচৰণ । বাহিৰা শক্তিয়ে দিছে নেকি যুদ্ধৰ আহ্বান ?
সেনাপতি :-(মুখত সোপা দি) হোঁক
ৰজা:-কোৱা সেনাপতি সবিশেষ ভাঙি ।
সেনাপতি :-মুখেৰে নেতিবাচক ইংগিত ।

ৰজা :-(খঙেৰে) মূৰ্খ সেনাপতি ,যা বেগতে সমগ্ৰ ৰাজ্যৰ খবৰ লৈ আহগৈ ।


(মুখত সোপা দি সেনাপতি বাহিৰলৈ ওলাই যায় )


মন্ত্ৰীবৰ বলা আমিও প্ৰস্থান কৰো । (দুয়োৰে প্ৰস্থান)

ৰজাই সেনাপতিক বাহিৰত বিচাৰি ফুৰিছে দুপাত মান দিওঁ বুলি । পিছে সেনাপতিয়ে নামঘৰৰ পৰা কিছু দূৰত খাল এটাত আঁঠুকাঢ়ি হাউত হাউতকৈ বঁতিয়াই আছেগৈ । ৰজাই গেলাৰ গোন্ধ ত সেনাপতিৰ কাষেই চাপিব নোৱাৰিলে । ।

বেপাৰী

by: মমি কলিতা

এদিন শিৱই জপ কৰি থাকোতে সাগৰৰ হুৰ হুৰ বতাহত মৰুভূমিত পৰিল । চাৰিও ফালে দেখিলে বালিয়ে বালি । ভাঙৰ নিচাত থকা শিৱৰ পিয়াহত অন্ঠ কন্ঠ শুকাই আছিল ।আৰু চাৰিওফালে পানী বিচাৰিব ধৰিলে ।
এনেতে আহিল এজন গাখীৰ বেপাৰি । আৰু ভাঙৰ নিচাত থকা শিৱই গাখীৰ বেপাৰীক পানী অকন বিচাৰিলে ।

শিৱ= অ তই আহিলি ভালেই হল , মোক পানী অকন দেচোন ।পিয়াহত অন্ঠ কন্ঠ শুকাই গৈছে ।


গা: বেপাৰী= ধেত মোৰ তাত পানী নাই নহয় ।আৰু তই কৰ পৰা ভাওনাত ভাও ধৰি আহিছ , চাল্লা ভাঙৰ নিচাত কবই নোৱাৰে ।

শিৱ = পানী নাই যদি গাখীৰ অকণ হলেও হব ,আৰু মই আচলী শিৱ ।

গা: বেপাৰী= ধেত কৰ এইদাল ভাঙ খাই কব নোৱাৰে , তোক মই গাখীৰ দিম নেকি । ( বেপাৰী গুছি গল )
তেনেতে আহিল হাতত চুলাই বটল লৈ আন এজন চুলাই বেপাৰী ।

শিৱ = ঐ মোক অকণ পানী দেছোন ।

চুলাই বেপাৰী = হাঃ হাঃ হাঃ কৰ ভাওনাত ভাও ধৰি আহিছা ।আৰু মোৰ তাত চুলাই হে আছে , পানী নাই নহয় ।

শিৱ = হব চুলাই হলেও হব , মুঠতে তই মোৰ প্ৰাণ বচোৱা ।
চুলাই বেপাৰীয়ে শিৱক চুলাই দিয়াত শিৱৰ প্ৰাণ আহিল আৰু চুলাই বেপাৰীক বৰ দিলে ___
তই যিমানেই বেয়া চুলাই নেবেছা কিয় তোক বিছাৰি বিছাৰি মানুহে ঘৰত গৈ চুলাই খাব আৰু এই গাখীৰ বেপাৰীয়ে যিমানেই ভাল গাখীৰ দিওক সি ঘৰে ঘৰে গৈ গাখীৰ দিব লাগিব ।
আৰু তেতিয়াৰ পৰাই এই প্ৰথা চলি আছে ।

ছয় ছয় ছয়...........

By: Shirajul Hoque
আমাৰ অসম মূলকৰ বিসম্বাদীশৰ্মা নামৰ ব্যক্তি জনৰ মানসিক ভাৰসাম্য হেৰুৱাৰ কথা সকলোৱে জানো ।আজি তেওঁৰ কথাকেই কওঁ ........
.
সিদিনা তেওঁ শৰাইঘাট দলংৰ ওপৰত থিয় দি কৈ আছে
.
ছয় ছয় ছয়....................ছয়...
.
কোনোও ধৰিব পৰা নাই তেওঁনো কি হিচাপ কৰি আছে ....
.
এনেতে নলবাৰীৰ পৰা আহি থকা মল্লদাই সুধিলে :দাদা কি গণি আছে ?
.
শৰ্মা :ওচৰলৈ আহাঁ ,কও
.
মল্লদাই ভাবিলে মেডামে কিবা মন্ত্ৰ -ছন্ত্ৰ শিকাই দিছে চাগে ,তেওৱো উৎসুকতাৰে আগুৱাই গ'ল
.
.
.
মল্লদা ওচৰ পোৱাৰ লগে লগে
বিসম্বাদী ডাঙৰীয়াই তাক হেচা মাৰি দলংৰ তলত পেলাই দি মনৰ আনন্দত কবলৈ ধৰিলে
.
.
.
.
.
সাত সাত....,,,,.....সাত সাত

গব্বৰ

By: Hemanta Dowarah

এবাৰ গব্বৰ ৰ চৰিত্ৰৰ ওপৰত অবলোকন কৰিবলৈ এটা প্ৰশ্ন আহিছিল..
এজন দশম শ্ৰেনী ছাত্ৰই গব্বৰ চৰিত্ৰটোৰ ওপৰত এনেদৰে চিত্ৰায়ত কৰিছিল..

1. সাধাৰন জীৱন আৰু উচ্চ চিন্তা..
তেখেত এজন বৰ সহজ-সৰল জীৱন অতিবাহিত কৰা ব্যক্তি আছিল..কাপোৰ-কানি, খোৱা-বোৱা,লাহ-বিলাহ এইবোৰৰ প্ৰতি তেখেতৰ কোনো মোহ নাছিল..হয়তো সেয়ে তেখেতে জীৱন কালত মলিয়ন ধৰা একেজোৰ কপোৰকে সদায় পিন্ধিছিল, দাড্ -মোচ ও কাটিবলৈ একেবাৰে বাদে দিছিল,মাহ ধৰি দাতত ব্ৰাছ পৰা নাছিল, তেওৰ জীৱন এনে আছিল যেন মধ্যযুগৰ এজন পাহাৰে-পৰ্বতে বগাই ফুৰা এজন ফকিৰহে...তেখেত জীৱনৰ লখ্যত নিজকে স্থিৰ কৰি লৈছিল আৰু জীৱনটোক তাত ইমান সমৰ্পিত কৰি লৈছিল যে বিলাসিতা আৰাম দায়ক জীৱনৰ কথা ভাবিবলৈ এক মুহুত্ব ও সময় নাছিল..আৰু তেখেতৰ চিন্তাধাৰাও চাওক কিমান উচ্চ.তেখেতে কৈছিল.'जो डर गया, सो मर गया'
. যেন তেখেতে জীৱনৰ যুজত ভীত-বিহবল হোৱা সকলক ক্ষনিক জীৱন টোৰ মমাৰ্থ হে বুজাইছে


२. দয়ালু মনৰ ব্যক্তি..
ঠাকুৰে তেখেতৰ হাত দুখনে কেৱল ধৰা কাৰনে গব্বৰে তেওৰ হাত দুখন হে কাটিলে..ইছ্ছা কৰা হলে দিন্গি কাটিব পাৰিলে হেতেন..ইয়াতে তেখেতৰ দয়ালু চাৰিত্ৰিক দিশ টো প্ৰকাশ পাইছে..

3 ন্ ত্য-গীতৰ প্ৰতি দুৰ্বলতা..

'महबूबा ओये महबूबा' গীত টোয়ে তেখেতৰ কলা মনটো সুন্দৰ কৈ প্ৰকাশ কৰিছে..আন যিবোৰ ডকাইটৰ চৰিত্ৰ দেখা পাও তাত কিন্ত এনে কলা-সন্গীত প্ৰেমী ভাল পোৱা ডকাইট পাবলৈ বিৰল..বচন্তীক ধৰি লৈ আহোতে তেখেতেৰ ভিতৰৰ কলাসুলভ মানুহ টো সাৰ পাই গৈছিল আৰু কলাসুলভ মানুহ টোয়ে ভালকৈয়ে চিনি পাইছিল যে বচন্তী এগৰাকী ভাল ন্ ত্য -পতিসয়ী..সেয়ে তাইৰ নাছ উপভোগ কৰিছিল..হয়তো সেই সুযোগ এৰিব খোজা নাছিল...

4. অতিঅনুশাসন প্ৰিয়্তা..

যেতিয়া কালিয়া আৰু লগৰ জনে নিজৰ PROJECT সফল কৰি আনিব নোৱাৰিলে এইক্ষেত্ৰত কিন্ত তেখেতে ক্ষমা নকৰিলে..আৰু পৰিনামত গুৰু শাস্তি প্ৰদান কৰা হ'ল..

5. ৰসিক হিচাপে গব্বৰ
তেখেতৰ বৰ ব্যতিক্ৰমী ৰসাল চৰিত্ৰ এটাও দেখা পাইছিলো.. কালিয়া আৰু লগৰ দুজনে ভগ্ন-মনোৰথ লৈ ঘুৰি অহাৰ পাছত গুৰু-শাস্তি প্ৰদান কৰা আগে আগে 'এটা JOKES"কৰি খুব হহুৱাইছিল..যেন হাহি হাহি এই ধৰাৰ পৰা বিদাই দিবহে লৈছে...এক অৰ্থত তেখেত আধুনিক প্ থিবীৰ এজন 'লাফিন্গ বুদ্ধ' আছিল..

6. নাৰীৰ প্ৰতি সন্মান..
বসন্তীৰ নিছিনা ধুনীয়া ছোৱালীক পলুৱাই আনি তেখেতে কেৱল নাছিবলৈহে বাধ্য কৰাইছিল..তাতকৈ বেছি একো কৰা নাছিল..কিন্ত আজিকালিৰ খলনায়ক হোৱা হলে কি যে নকৰিলেহেতেন..নকও য়ে বা !

7. ভিক্ষুক জীৱন..

গব্বৰে হিন্দু ধৰ্ম ৰ মাৰ্গ মতে চলিছিল.তেখেতে ওচৰৰ ৰামপুৰ,ৰামগৰ ইত্যাদি গাও বোৰৰ পৰা ধান বা অন্য শস্য পকা বা নপকা যি পাইছিল তুলি আনিছিল আৰু তেনেবোৰ খায়ে জীৱন অতিবাহিত কৰিছিল.. তেখেতে কোনোদিন চিকেন বা মলাই টিক্কা খাবলৈ ইছ্ছা কৰা নাছিল..

8. সামাজিক দায়বদ্ধ্বতা..
তেখেতৰ পেসাগত ডকাইট হলেও কিন্ত সামাজিক কামতো তেও লাগি আছিল যেনে তেও মাক বোৰক আমনি কৰি থকা সৰু লৰা-ছোৱালীক শুৱাই দিয়াৰ কামো কৰিছিল

অই পাগল

By: Hemanta Kumar Medhi
এটা পাগল ৰাস্তাত শুই আছিল
। ট্রাক ড্রাইভাৰ এজনে তাৰ
ট্ৰাকখন ৰখাই অনবৰত হৰ্ণ
বজাই আছে, তথাপিও
পাগলটো উঠা নাই ।
অৱশেষত
ড্রাইভাৰজনে নামি ক'লে,
"অই পাগল, ৰাস্তাৰ
পৰা উঠি নগ'লে তোৰ গাৰ
উপৰেৰে ট্রাক চলাই নিম ।''
পাগল (হাঁহি হাঁহি) :-- অলপ
আগতে মোৰ গাৰ
উপৰেৰে প্লেন এখন গ'ল, তাতেই
একো নহ'ল । আৰু
ট্ৰাকখনেৰে কি হ'ব, নুঠং যা ।

লিপিপেহীৰ ছাতিটো

Pankaj Neog

বহু দিন Lipika পেহীৰ কথা কোৱাই হোৱা নাই.....
যোৱাবাৰ বাৰিষা লিপিপেহীৰ ছাতিটো চুৰে নিলে.... নিলে মানে হেৰি আৰু... বৰষুণ দি থাকোতে ছাতিলৈ তাৰিখনি (ডেটিং) কৰিবলৈ গ'ল... কিন্তু ঘুৰি আহোতে বৰষুণ নথকাত ছতিটো পাহৰি আহিল।
.. এইবাৰ পেহীয়ে এটা নতুন ছাতি কিনিলে। ফেছবুকত ষ্টেটাছো দিলে... "মই আৰু মোৰ নতুন ছাতি'' ... কিন্তু আমাৰ বিগবছ তো কম মানুহ নহয়..
ছোৱালীয়েই হওক বা ছাতিয়েই হওক
তন্ন তন্ন কৈ ফটো চোৱাটো কৈশোৰে অভ্যাস...
,,,, বিগবছে ফটোখন দেখি অবাক
বিগবছ : হাউ লিপি... কি ছাতি কিনলা হে .. ওপৰৰ ফালে দেখুন ফুটা?
লিপিপেহী: নহয় হা... মই কৰি লৈছো ফুটাটো..
বিগবছ: কিয়া.....
লিপিপেহী: বৰষুন দিছি না ৰ'দ দিছি কেংকে জানিম নহলে???

এম.বি.এ সকলৰ বাবে..

Udayan Goswami

এম.বি.এ সকলৰ বাবে...........
আপুনি কাৰোবাৰ আমন্ত্ৰণ ৰক্ষা কৰি পৰ্টি এটালৈ গ'ল, তাত আপুনি এজনী ধুনীয়া ছোৱালী দেখিলে, আপুনি তাইৰ ওচৰলৈ যায় আৰু কয়
১)"মই ধনী ল'ৰা মই আপোনাক বিয়া পাতিব বিচাৰো"........ সেইটো হ'ল ডাইৰেক্ট মাৰ্কেটিং (Direct Marketing)
২) যদি আপোনাৰ বন্ধু বা বান্ধবী য়ে সেই ছোৱালী জনীৰ ওচৰলৈ গৈ আপোনাৰ কথা এনেকে কয় - সেই ল'ৰা জন বহুত ধনী তেঁওৰ লগত বিয়া হোৱা.....সেইটো হ'ল বিজ্ঞাপন (Advertising)
৩) যদি ধুনীয়া ছোৱালী জনী আপোনাৰ ওচৰলে নিজে আহে আৰু আহি আপোনাক সোধে-- আপুনি ধনী, আপুনি মোক বিয়া কৰাবনে?.......সেইটো হ'ল ব্ৰেণ্ডৰ পৰিচয় (Brand Recognition)
৪) যদি আপুনি কয় "মই বহুত ধনী মোৰ লগত বিয়া হবা?" আৰু তাই যদি আপোনাক এটা কানতলীয়া চৰ সোধাই ..........সেইটো হ'ল গ্ৰাহকৰ প্ৰতিক্ৰিয়া(Customer Feedback)
৫) যদি আপুনি কয় "মই বহুত ধনী মোৰ লগত বিয়া হবা? আৰু তাই যদি আপোনাক তাইৰ গিৰিয়েকৰ লগত চিনাকী কৰাই দিয়ে........সেইটো হ'ল চাহিদা আৰু যোগানৰ আন্তৰাল (Demand & Supply Gap")
৬) আপুনি সেই কথা খিনি কোৱাৰ আগতেই যদি আপোনাৰ পত্নী আপোনাৰ কাষলে আ্হে সেয়া হ'ল......... নতুন বজাৰত প্ৰবেশত থকা প্ৰতিবন্ধক (Restriction from entering new Market)

পৰচৰ্চা

by: Minurekha Gogoi

আমি মহিলা সন্থা লগ হ'লে সদায় যে পৰচৰ্চাহে কৰো এইটো নাভাবিৱ আকৌ দেই । কেতিয়াবা আমি অন্য ধৰণৰ কথাও পাতো।এবাৰ আমি আমাৰ ভাষাৰ মাজত কেনেকৈ ইংৰাজী শব্দ বোৰ সোমাই অসমীয়াৰ দৰেই হৈ গৈছে সেইবিষয়ে কথা পাতিছিলোঁ ।তাকেই অলপ ৰহণ সানি আগবঢ়াইছো।

কণিপতৌ গুৱাহাটীৰ ভাড়াঘৰত থাকি বিশ্ববিদ্যালয়ত পঢ়ি থাকোতে এবাৰ তাৰ ককাদেউতাক আহিছিল খবৰ ল'বলৈ।আবেলি সি তেওঁক অটো এখনত উঠাই ফুৰাবলৈ লৈ গ'ল।
: ককা,এইখন মই পঢ়া গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় দেই চাই লোৱা।
: অ' তই আকৌ ইউনিভাৰ্চিতিত পঢ়া বুলিহে জানো ।
: একেখনেইঅ'।এইবাৰ এইখন চোৱা অসম অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয় ।আমাৰ গাঁৱৰ হেমন্ত ইয়াতেই পঢ়িছিল
: সি ইণ্জিনিয়াৰ নহয় জানো ।ইয়াত নাইপঢ়া হ'বলা।ইণ্জিনিয়েৰিং কলেজতহে পঢ়িছিল।
: উস ককা!সেইখনেই এইখন।এইবাৰএইখন চোৱা চৰকাৰী আয়ুৰ্বেদিক মহাবিদ্যালয় আৰু হাস্পতাল।
: অ' বুজি পালোঁ দে এইবাৰ ।আয়ুৰ্বেদিক কলেজ আৰু হস্পিতেল।মই আগতে আহিছোঁ ইয়ালৈ ।অথনিৰে পৰা চিধাচিধি অসমীয়াত ক'লেই হয়।ইংৰাজী নামবোৰ কৈ থাকিলে কেনেকৈ চিনি পাওঁ নো নপঢ়া নুশুনা বুঢ়াটোৱে!


(কোনোবাই কৰবাত আগতে পঢ়িছে যদি মোৰ গাত দোষ নাই দেই ৰাইজ )

ইন্টাৰনেচনেল পুলিছ কম্পিটিচন

By: Dhiman Adhikary
তো এবাৰ ইন্টাৰনেচনেল পুলিছ কম্পিটিচন হল কাজিৰঙাত

চব দেশৰ পুলিছ আহিল আৰু চবৰে বাবে এটাই খেল ৰাখিলে

কাজিৰঙাৰ ভিতৰত শহাপহু এটা এৰি দিব আৰু কিমান কম সময়ৰ ভিতৰত কোন দেশৰ পুলিছে শহাপহুটো উলিয়াই আনিব পাৰিব. !!!!!!!!!!!!

১/ স্কটলেণ্ড য়াৰ্ড গল, তিনি মিনিটৰ ভিতৰত শহাপহুটো উলিয়াই আনিলে

২/ এফ বি আই গল, দুই মিনিটৰ ভিতৰত শহাপহুটো উলিয়াই আনিলে

৩/ অসমৰ পৰা পুলিছ নিউ ফুকন গল

.......................................................
.......................................................

দুদিন পিছত বান্দৰ এটাক গায়ে মুৰে চিনিব নোৱাৰাকৈ পুলিচ নিউ ফুকনে বেন্দেজ কৰাই ৰাইডাং বেতেৰে বৈদ্য মাৰ দি কাজিৰঙাৰ পৰা উলিয়াই আনিলে, আৰু মা কচম বান্দৰটোৱে চিঞৰি চিঞৰি কান্দি কান্দি কৈ আছে " আবে নামাৰিবি আৰু মোক, মই শহাপহু হয়, মই শহাপহু হয় "

মাইকী কুকুৰা

By: Dip Chutia

এবাৰ এটা শিয়াল চিকাৰৰ উদ্দেশ্যে এটা গড়ালৰ কাষ পালেগৈ । সেই সময়ত গড়ালত ৰাজহাঁহ সাৰে আছিল । হৰ্থাৎ বাহিৰত খচমচনি শুনি বাহিৰলৈ চাই শিয়ালক দেখি .....ডকাইত....... ডকাইত....... বুলি চিঞৰিব ধৰিলে । ৰাজহাঁহৰ চিঞৰত গড়ালৰ সকলো সদস্য সাৰ পাই গল ।ৰাজহাঁহক তেনেকৈ চিঞৰা দেখি গড়ালৰ মাইকী কুকুৰাই মাত লগালে

;-ক'ত..... ক'ত..... ক'ত.... ক'ত..... ,,,

তেনেতে শিয়ালক বাহিৰত দেখি পাতিহাঁহে কলে :- তাত.......তাত.......তাত......তাত.....

মতা পাতিহাঁহটোৱে সকলোকে উদ্দেশ্যি ক'লে;- চুপ..... চাপ...,চুপ..... চাপ...,চুপ..... চাপ...,

কথা বিষম দেখি শিয়ালে চিকাৰৰ আশা বাদ দি গুছি গল ।ৰাতিপুৱা মতা কুকুৰাটোৱে ৰাতিৰ ঘটনাটোৰ খং সামৰিব নোৱাৰি বুকুত পাখি চপৰিয়াই চিঞৰিব ধৰিলে :- (ঢাপ-ঢাপ, ঢাপ-ঢাপ ) শিয়াল কুকুৰ ক'ত.......... (ঢাপ-ঢাপ, ঢাপ-ঢাপ ) পোৱাহ'লে তাক .............(ঢাপ-ঢাপ, ঢাপ-ঢাপ ) শিয়াল কুকুৰ ক'ত.......... (ঢাপ-ঢাপ, ঢাপ-ঢাপ ) পোৱাহ'লে তাক .............

তেনেতে মাইকী কুকুৰাই কালিনো কি চাই আছিল ভাৱেৰে ঠাট্টা কৰি লাহেকৈ ক'লে :- থঅঅঅক........ থক থক থক থক থক থক...........

অসমীয়া কৌতুক