ঐ চবজিখিনি খাওঁতে মুখত ফেনাইছে দেখোন

কেইবছৰমানৰ আগৰ কথা, গাওঁত দাদা এজনৰ বিয়া আছিল। আজিকালিৰ দৰে তেতিয়া গাওঁবোৰত টেন্ট হাউচৰ মানুহে আহি বিয়াৰ পেণ্ডেল নিদিছিল, কেটাৰিংৰ মানুহে খানা নিবিলাইছিল। গাওঁৰ ল'ৰাবোৰেই মিলিজুলি পেণ্ডেল দিয়া, বিয়াত বিলনীয়া কৰা, খাবলৈ কলগছৰ পটুৱা বনোৱা আদি সকলো কাম কৰিছিল।
বিয়াৰ দিনা ৰাতিপুৱাৰ পৰা ৰাতিলৈকে ল'ৰাবোৰে লাগি ভাগি দি ৰাতি দৰা গাড়ীৰ লগত কইনা ঘৰলৈ যাবলৈ সাজু হ'ল। দিনটোৰ ভাগৰ, গা বিষ মাৰিবলৈ বগাইয়ে ক'ৰ পৰা জানো 'ফুল' এটা যোগাৰ কৰিলে কইনা ঘৰত খাই অলপ ফুৰ্টি কৰিবলৈ। লাগেই দিয়কছোন ইমান ভাগৰত গৈ গোটেই ৰাতি কইনা ঘৰত হামিয়াই থাকিলেহে হ'ব ধুনীয়া ধুনীয়া কইনা ঘৰৰ ছোৱালী নাচাই। ৰাতি ১০.৩০ মান বজাত গাড়ী কইনা ঘৰ পালেগৈ। কইনা ঘৰৰ আর্থিক অৱস্থা ইমান ভাল নহয়, কেঞ্চি বাটামৰ ঘৰ, নতুনকৈ চুণ-তেল মাৰিছে। গৈ পোৱাৰ অলপ পাছতে ভাত খাবলৈ মাতিলে। মাছ-মাংস নাই, ভাত, দালি, চয়াবিন-ৰঙলাও-আলু ভাজি, পাপৰ আচাৰ এনেকুৱা ধৰণৰ খানা আৰু। কেইটামান কেইটামান ভাত খাই বগাই, কণপিতৌ, থুলুকে বটলটো খোলা জেগা বিছাৰিব লাগিল।
সকলোফালে মানুহ। কোনেও নেদেখাকৈ শান্তিৰে বহিব পৰা জেগা অকণ নাই ক'তো। বাৰীৰ ফালে যোৱাত থুলুকে নতুনকৈ বনোৱা পকা বাথৰুম এটা দেখিলে, ওচৰত গৈ নকিয়া ব্লেক এণ্ড হুৱাইট ১১০০ মডেলৰ মোবাইলটোত থকা টর্চটো মাৰি চাই দেখিলে যে পকাখন শুকাই আছে। তিমূৰ্তিয়ে সিদ্ধান্ত কৰিলে যে কাম ফেৰা ইয়াতে কৰিব পৰা যাব। পলম নকৰি তিনিওটা তাতে এডজাষ্ট কৰি বহি ললে। বহোঁতেহে সিহঁতৰ মনত পৰিল যে ফুলটো আনিলে হয় কোন লগত খাবলৈ চানা, দালবুট, মাংস একো নাই। এতিয়া কি কৰা যায়!
অৱশেষত ওপাই এটা ওলাল যেনিবা; বিয়া ঘৰৰ ৰঙালাও-আলু ভাজিয়েই আজি কাম আহিব।বোলে "নাই মোমাইতকৈ কণা মোমাইয়ে ভাল"।
কথা মতেই কাম, কণপিতৌয়ে ৰন্ধা ঘৰৰ পৰা ৰঙালাও-আলু চবজি বাতি এটা আনিলে, নতুন বাথৰুমতে বহি বিয়া ঘৰৰ প্লাষ্টিকৰ গিলাছত এপেগ এপেগ ঢালি তিনিওয়ে গোঁসাই নাম লৈ আৰম্ভ কৰিলে।
তিনি পেগ মান খোৱা পাছত অলপ চকুতো জিলমিল-জিলমিল লাগিছে আৰু তেনেতে বগাইয়ে পাক খাই ধৰা জিভাখনৰে মাত দিলে "ঐ ৰঙালাও খিনি বৰ ধুনীয়া গোন্ধাইছে দেখোন.."
"ধেই এইটো, তিনি পেগ খাওঁতেই নিচা হ'লেই তোৰ..." থুলুকে বগাইক দম দি ক'লে।
তিনিওটায়ে আকৌ এপেগ এপেগ গিলিলে, আকৌ বগাইয়ে মাত দিছে "ঐ ৰঙালাও খিনি খাওঁতে মুখত ফেনাইছে দেখোন.."
কণপিতৌয়ে কথা কথাটোনো কি বুলি ভাবি নকিয়া মোবাইলৰ টর্চটো তাৰ মুখত মাৰি দেখে যে কথাটো হয়! তাৰ মুখ খন ফেনাই আছে।
তিনিওটাৰে চকুটোও নিচাত জিল মিলাই আছে, তেনৈকেয়ে কথাটো অনুসন্ধান কৰি দেখে যে কথা আৰু নিচাৰ কোবত ৰঙালাও-আলু চবজি প্লেটখন হাত লাগিয়ে নেকি চাইড হৈ আছে, তাৰ ঠাইত আছে চাবোনৰ কে'ছ এটাত পানী লাগি গেল-গেলিয়া হৈ থকা LUX চাবোন এটা।

তেতিয়াহে উৰহীৰ উৰ ওলাল। ইমান টাইম বগাইয়ে গেল-গেলিয়া দি থকা চাবোনটোকে সিজোৱা ৰঙালাও-আলু চবজি বুলি ভাবি চিকুতি চিকুতি খাই আছিল। দিনটো বিয়া ঘৰৰ মানুহে হাত ধুই ধুই চাবোনটোও ভালকৈয়ে গেল-গেলিয়া কৰি থৈছে।
- লক্ষ্য জ্যোতি নাথ

অসমীয়া গাজা

 

অসমীয়া কৌতুক ছবি

 

হেলমেট

By: Pranab Kalita

কামৰ পৰা উভতি আহোঁতে মাজে মাজে লগৰ বন্ধুৰ সংগত পৰি ৰঙা এটুপি খাব লগা হয়।
তাকে লৈ ঘৰত সদায় য়ে অশান্তি।
ৰাতি সদায় মদক লৈ য়ে পত্নী লগত যুজঁ।

ৰাতিপুৱা মুখ খন ধুই চাহ কাপ খাব লওঁতে পত্নীয়ে কলে,


" হেৰী আপুনি শপত খাই কওঁক যে আজিৰ পৰা মদ আপুনি মুখত নলয়।"

কথাবোৰ অলপ ভাৱি চাই দেখিলো কথা টো মিছা নহয়,মদৰ বাবেই ঘৰত সদায় কাজিয়া হয়।
সেই বাবে পত্নীক কলো,

"ঠিক আছে ,তোমাৰ শপত খাই কৈছোঁ আজিৰ পৰা মদ আৰু কেতিয়াও মুখত নিদিওঁ।"

৯ বজাত কৰ্মৰ বাবে অফিচলৈ বুলি ওলালোঁ।
অফিচত গৈ গম পালোঁ লগৰে কৰ্মচাৰী এজনৰ আজি জন্মদিন।
সেয়ে তেওঁ সৰু কৈ পাৰ্টি এটা দিছে।
মোকো তালৈ নিমন্ত্ৰণ দিছে।
নগলে বেয়া পাব বুলি লগৰ বোৰৰ লগত গলো।

পাৰ্টি চলি আছে।
পাৰ্টি মানে জানিছেই চাগে,
মাংসৰ লগতে ৰঙা বিধ।
পত্নীৰ ৰাতিপুৱা কথাবোৰ মনত পৰিলত বন্ধুকেইজনক মই সেই বিধ নাখাও বুলি য়ে কলো।
হলে কি হব সিহঁতে বৰকৈ জোৰ কৰাত বাধ্যত পৰি খাব লগা হ'ল।

ইফালে ৰাতিও হ'ল।
নিচা টো অলপ বাঢ়িব ধৰিলে।
কি কৰা যায়, এনেকৈ গলে পত্নী য়ে গোন্ধ পাই গম পাব পাৰে।
গোন্ধ নাপাবলৈ সেয়ে ৰজনীগন্ধা পা লং ইলাচী লৈকে অলপ খাই ঘৰলৈ বুলি বাইকখনত উঠিলোঁ।
যেনেতেনে বাইকখন চলাই ঘৰ পালোঁ।
লাহেকৈ বাইকখন ৰখাই ভিতৰলৈ গলো।
ভিতৰলৈ যাওঁতে দৰ্জা খন বৰ ওখ যেন লাগিল।

পত্নী য়ে টিভিত কিবা চাই থকা যেন লাগিল।
ময়ো একো নকৈ তাই গম পাই বুলি ডাইৰেক্ট বিচনালৈকে গলো।পত্নী য়ে গম পাই বুলি শুই দিলোঁ।

অলপ পৰ শোৱাৰ পিছত কোনোবাই মোৰ মূৰটো টানি থকা যেন লাগিল।
মই যিমানেই মূৰটো চুবলৈ যাওঁ সিমানেই যেন কিহবাই মূৰটো টানি নিছে।
মনলৈ ভূতৰ ভয় ভাৱ এটাত চিঞঁৰি দিলোঁ,

" হেৰা এইফালে আহা। কিহবাই মোৰ মূৰটো টানি টানি নিছে।
তুমি বিশ্বাস কৰা আজি মই তোমাৰ শপত খোৱাৰ পৰা মদ মুখত দিয়া নাই।"

তেনেকুৱাতে পত্নী য়ে মুখত পানী এছাটি মাৰি কলে,

" মদাহী,আপোনাৰ মূৰটো ভূতে টনা নাই।
ৰাতি শু তেওঁ যে এই হেলমেট ডাল পিন্ধি লৈছে সেই ডাল হে মই খুলিছোঁ।
আজিও যে মদ খাই আহিছে মই আপুনি আহোঁতেই গম পালোঁ,যেতিয়া আপুনি খুলি থোৱা দৰ্জা খনে নাহি ধানৰ বস্তা বোৰ বগাই খিৰিকীৰে পাৰ হৈছিল।

আচল মজা কাইলৈ উলিয়াইছোঁ ৰব।"

পত্নী কথা শুনি হে মোৰ হুঁচ আহিল।
তাৰ মানে আজিও পত্নী য়ে মই খাই অহা.......................….....….............!

ৰূপক ৰূপহী

ৰূপক বজাৰলৈ বুলি ওলাইছে! তেনেতে তাৰ ভন্টি ৰূপহীয়ে মাত লগালে, ঐ দাদা, ক'লৈ যাও?
-- বজাৰ যাম, কিয় সুধিলি?
-- উভতি আহোঁতে মোলৈ এখন গল্পৰ কিতাপ আনিবি।
-- ঠিক আছে আনিম, টকা দে!
-- টকা দে মানে? তোৰ টকা দি কিনি আনিবি, পাছত দি দিম।
-- বুজিলো! তই কিমান দিবি জনা আছে। বাকীৰ বহীততো কম টকা জমা হোৱা নাই।
উত্তৰ শুনি ৰূপহীয়ে খং কৰি গুচি গ'ল। ৰূপকে ভাবিলে, কোনোমতে ৰক্ষা! অন্ততঃ দুই-তিনিশ টকা বাচিল। সদায় কিতাপ আনি দিওঁ, কিন্তু এপইচা ও নিদিয়ে।
ৰাতি ৯ টা বজাত ৰূপক ঘৰলৈ আহিল। বজাৰৰ পৰা অহাৰ লগে-লগে সদায় তাৰ একমাত্ৰ ভন্টি ৰূপহীয়ে পানীৰ ঘটি লৈ দৌৰি আহে, কিন্তু আজি তাই নাহিল। ৰূপকে চিঞৰি চিঞৰি মাতিলে, তথাপিও তাইৰ কোনো খবৰ নাই। অৱশেষত সি তাৰ ৫ বছৰীয়া ভতিজাটোক ক'লে, বাবু যোৱাচোন আন্টিক মাতি লৈ আহা।
সি ক'লে, মই নোৱালিম, নিদে গৈ মাতি লৈ আহা।
ৰূপকে ভোৰভোৰালে "অত্তেৰী... সাংঘাতিক কথা হৈ গ'ল দেখোন। চাবা বাবু আজি তোমাৰ আন্টিক বহুত মাৰিম।"
এইবাৰ সি বহুত আনন্দিত হৈ চিঞৰিছে, আন্টি.......! আন্তুলে আদি তোমাক বহুত মাল দিব। মাতি আতে তোমাক।
ৰূপহী সোমাই আহিল। ৰূপহী অহা দেখি তাইক মাৰ দিবলৈ প্ৰিপেয়াৰেচন লবলৈ আৰম্ভ কৰিলে ৰূপকৰ ৫ বছৰীয়া ভতিজাটোৱে।
সি তাৰ ভন্টিক ক'লে, কি ৰে... আজি পানী লৈ নাহিলি?
ৰূপহীয়ে কান্দো কান্দো সুৰেৰে ক'লে, এহহহহ! মই তোৰ বিচনা পাৰি দিওঁ, ৰুম চাফা কৰি দিওঁ, কাপোৰ ধুই দিওঁ! আৰু মই কিতাপ আনিব ক'লে আনি নিদিয়! এতিয়া আকৌ পানী কিয় বিচাৰিছ?
ৰূপকে বেগটোৰ পৰা দুখন চকমকিয়া গল্পৰ কিতাপ ওলালে। গল্পৰ কিতাপ দেখি ৰূপহীয়ে এনেকৈ হাঁহিলে যে ৰূপকে ভন্টিৰ হাঁহি দেখি একমুহূৰ্তৰ কাৰণে গোটেই পৃথিৱীখনৰ কথা পাহৰি গ'ল, তাৰ দুচকুৱেদি আনন্দৰ চকুপানী ওলাই আহিল। এনেকুৱা হাঁহিৰ কাৰণে সি যেন সীমান্তৰ যুদ্ধত যাবলৈ সাজু। কিতাপ হাতত লৈ ৰূপহীয়ে ক'লে, পানী গৰম কৰি থৈছোঁ, ৰ' লৈ আহিছোঁ।
তাই গুচি যোৱাৰ পিছত ভতিজাই সুধিলে, আন্তুল, তুমি আন্তিক নামালিলা কিয়? তুমি ধলিলেইতো মই মাল আলম্ভ কলি দিলো হয়। ৰূপক হাঁহি হাঁহি বিচনাৰ ওপৰত শুই পৰিল! ইফালে সৰু ভতিজাটোৱে তাৰ পিঠিত বহি মনৰ তৃপ্তি মিটাই ধুমদাম ঔ কিল দিছে।
.
জীৱন সুন্দৰ। বহুত বেছি সুন্দৰ। বিশেষকৈ যাৰ ঘৰত ৰূপহীৰ দৰে ভন্টি আৰু ৰূপকৰ দৰে দাদা আছে।
.
By: ছাবিৰ লাভলী আহমেদ

অসমীয়া কৌতুক

|| দেউতা ||

সকলোৰে হাতে হাতে 'এন্দ্ৰইড' মবাইল।সিওঁ এটা নতুন মবাইল লাগে বুলি জিদ কৰিব ধৰিলে।সেই মানুহজনে হাঁহি এটা মাৰি কলে "ঠিক আছে, অহামাহত লৈ লবি।'

দুদিনমানৰ পিছত এদিন তাৰ চকুত পৰিল সেই মানুহজনৰ 'মবাইলটো'।তিনিটা বুতাম বেয়া।ৰং-চং গৈ মবাইলৰ অবস্থা নাই।তাকে দেখি তাৰ নিজৰ মবাইলটোকে দিব খুজিলে।তেতিয়া মানুহজনে কলে " থ থ, তোৰ মবাইল তোৰ ওচৰতে থ।এইটো নকিয়া মবাইল বুজিছ, কোনোবাই লাখ টকা দিলেও নিদিওঁ………",বৰ সুন্দৰ অভিনয় কৰিব জানে সেই মানুহ জনে !!

তেতিয়া বজাৰত নতুনকৈ 'উডলেন্ড' জোতা ওলাইছিল।লগৰ সকলোৱে পিন্ধা বাৱে সিওঁ সেই মানুহ জনক জোতা এজোৰ 'ডিমান্দ' কৰিলে।একেই সহজ হাঁহি এটা মাৰি কলে "ৰ, অহামাহত দিম।"………তাৰ খঙ উঠিছিল, এজোৰ জোতাৰ বাৱে এমাহ ৰব লাগিব !! খঙতে সি মাঁ'ককে বকিলে।

ভাল পালে share  কৰিবলৈ নাপাহৰিব 

ৰাতি শুৱাৰ সময়ত মাঁ'কে তাৰ ওচৰলৈ দুযোৰ জোতা লৈ আহিল।এজোৰৰ বয়স ২৫ বছৰ আৰু আনজোৰৰ বয়স ১০ বছৰ।জোতা দুই জোৰৰে তল ফালে তাপলি মৰা।তথাপিও জোতা দুজোৰ পলিচ-চলিচ কৰি জিলিকাই থৈছে সেই মানুহজনে।তেওঁৰেই জোতা সেই দুজোৰ।

সি ৰাতিপুৱা মানুহ জনক কলে যে তাক নতুন জোতা নেলাগে।তেওঁকহে এজোৰ নতুন জোতা লোৱাৰ কথা কলে।মানুহ জনৰ উত্তৰ "মোক আজিকালিৰ তহঁতৰ দৰে জোতা নেলাগে।এইকেইজোৰ মোৰ 'ইটালিয়ান লেডাৰৰ' জোতা বুজিছ।কত পাবি আজিকালি।তোকেই দিম দে নতুন এজোৰ।"…………আকৌ সুন্দৰ অভিনয় সেই মানুহ জনৰ।সেই মানুহ জন অকল লোকৰ বাবেই জীয়াই আছে নেকি !!!!

এবাৰ তাৰ কিবা বেয়া স্বভাৱৰ বাবে সেই মানুহজনে তাক পিটিলে।খঙতে সি ঘৰলৈ তিনি দিন নাহিল।ঘৰলৈ আহি মাঁকে কোৱাত হে সি গম পালে যে যোৱা তিনিদিন সেই মানুহজনে মুখেৰে একো কোৱা নাই যদিও একো এটা খোৱা নাই!!…………অদ্ভূত সেই মানুহজন, মৰম থাকিলেও প্ৰকাশ নকৰে।কি সুন্দৰ অভিনয় কৰিব জানে সেই মানুহজনে।

নিজৰ বুকুৰ বিষ'ক গেচ হৈছে বুলি কৈ ডাক্টৰক নেদেখোৱাই।গোটেই জীৱনটো তাৰ মবাইল, জিন্স, বাইক, স্কুল-কলেজৰ ফিজ……নানান ধৰনৰ চাহিদা পুৰন কৰোঁতেই বুঢ়া হৈ গল।সি কিন্তু সেই ধাৰ মাৰিব নোৱাৰিলে।আজি সেই মানুহজন নাই, এই পৃথিৱীত।সি অভাগাই সেই মানুহজনৰ ধাৰ মৰাৰ কোনো সুযোগেই নেপালে!!!!!!

কোনোবা সোভাগ্যবানৰ লগত যদি সেই মানুহজন আছে, তেন্তে তেওঁৰ ধাৰবোৰ জীয়াই থাকোতেই মাৰি দিব।

বৰ অদ্ভূত সেই মানুহজন, নিজৰ দুখ-কস্টৰ বিষয়ে কাকো একো নকয়।বৰ সুন্দৰ অভিনয় কৰিব জানে, সেই মানুহজনে………………………

#সংগ্ৰহ

অনিল নগৰ

Hahir Rahghra

ৰাতিপুৱা টিভিটো অন কৰিয়েই বৰুৱানীয়ে চিঞৰিলে , " হেৰা, মই আৰু এই ঠাইত নাথাকো, অনিল নগৰৰ ফালে মাটি কিনা।"

বাথৰূমৰ পৰাই বৰুৱা,"কিয় ? ইয়াত কি অসুবিধা পাইছা?"

বৰুৱানী : একো অসুবিধা পোৱা নাই কিন্তু মোক অনিল নগৰত ঘৰ লাগে ।


বৰুৱা : কিন্তু তাত চোন অলপ বৰষুণ দিলেই বানপানী হয়।

বৰুৱানী : হওঁক।

বৰুৱা : নতুনকৈ মাটি কিনিবলৈ পইচা ক'ত?

বৰুৱানী : মই নাজানোঁ পইচা ক'ত? লাগিলে এই ঘৰ মাটি বিক্ৰী কৰা ।

বৰুৱা : কিন্তু কিনিব কোনে ? নতুন পইচা পুৰণি পইচাক লৈ সকলো ব্যস্ত । বিক্ৰী কৰি পোৱা টকা সলাবলৈ কিমান অসুবিধা হ'ব ভাবি চাইছানে?

বৰুৱানী : মই সেইবোৰ একো নাজানোঁ । অনিল নগৰত ঘৰ লাগে বচ্।

বৰুৱা : কিন্তু আজি হঠাতে নবীন নগৰৰ প্ৰেমত পৰিলা যে কিয় ?

বৰুৱানী : তুমি নিউজ চালেহে বুজিবা, অনিল নগৰত লাখ লাখ টকা ওলাইছে আজি ।

বৰুৱা : তাৰমানে তোমাক সেই টকা লাগে । তুমি মাটি কিনি তাত ঘৰ বনোৱালৈ তোমাৰ বাবে তাত কোনোবাই টকা পেলাই থব নেকি ?

বৰুৱানী : তুমিও যে আৰু !! তাত পৰি থকা টকা নালাগে মোক । কিন্তু চোৱাচোন বানপানীয়ে হওঁক বা পেলনীয়া টকাই হওঁক অনিল নগৰ নিউজত আহিয়েই থাকে । ইমান বছৰ ইয়াত থাকি কোনোবাদিনা টিভিত উঠিলা নে? তাত অন্ততঃ ঠাইৰ নামটো টিভিত আহি থাকিলে আমিও অনিল নগৰৰ বাসিন্দা বুলি লেবেল দিব পাৰিম। তোমাৰ গাৱঁৰ সেই বৌৱেৰা হ'তে জ্বলি মৰিব।

বৰুৱা : ????

কাঠৰ বল

From: hahir rahghara

এজন ক্ষীণ মীণ গাল সোমাই হনু ওলোৱা মানুহে দাড়ি কাটিবলৈ চেলুনলৈ গ'ল ।

নাপিতে মুখত ক্ৰীম লগোৱাৰ পিছত মানুহজনে ক'লে = অলপ সাৱধানে কাটিবি । গাল দুখন সুমোৱা বাবে দাড়ি কাটিবলৈ অসুবিধা হয় আৰু প্ৰায়েই গালত কাটে ।

আপুনি চিন্তা কৰিব নালাগে। এইবুলি কৈ নাপিতজনে এটা কাঠৰ সৰু বল ওলিয়ালে আৰু মানুহজনক ক'লে = এইটো মুখত ভৰায় লওক । মই যিখন গালৰ ফালে দাড়ি কাটিম আপুনি বলটো সেইফালেই দি দিব ।


মানুহজনে বলটো মুখত লৈ দাড়ি কটাৰ ফালে দি দিলে আৰু গালখন ফুলি গ'লত নাপিতে অনায়াসে দাড়ি কাটিলে ।এনেতে মানুহজনে সুধিলে = বলটো যদি পেটলৈ গুচি যায় , তেতিয়া কি হ'ব ?

নাপিতে ক'লে = একো কথা নাই । কালিলৈ ধুই মেলি ঘূৰাই দিলেই হ'ল ।

আগতে চাৰিপাঁচজন মানে তেনেকৈয়ে ঘূৰাই দিছে ।।

পৰীক্ষা

মিছা কলে কি দাল হব.. ছোৱালী ত কৈ লৰাৰ মন বহুত ভাল ৷..............?? পৰীক্ষাৰ হলত দুই বান্ধৱীৰ কথোপকথন —
১ম বান্ধৱীঃ - এই, ৭নং টো
লিখিছানে ?
২য় বান্ধৱীঃ - নাই লিখা, ৭নং টো
ভালদৰে পৰা নাই অ' ।
১ম বান্ধৱীঃ - ৮ নং টো লিখিছা ?
২য় বান্ধৱীঃ - না, সেইটো নিদিওঁ দেই !
১ম বান্ধৱীঃ - ৯ নং টো পাৰিছানে ?
২য় বান্ধৱীঃ - নাই ।
১ম বান্ধৱীঃ - ১০ নং টো একা ?
২য় বান্ধৱীঃ - লিখিছো, অলপ বনায়
বনায় !!
এইবাৰ ৰিজাল্টৰ পাচত সেই দুই বান্ধৱীৰ
কথোপকথন—
১ম বান্ধৱীঃ - কিমান পালি ?
২য় বান্ধৱীঃ - বেছি পোৱা নাই !
১ম বান্ধৱীঃ - তথাপিও ক'চোন !
২য় বান্ধৱীঃ - ৯৫ ।
১ম বান্ধৱীঃ - ৯৫ পাইচ্, তথাপিও কৈচ্
বেছি পোৱা নাই ! কিন্তু তোকতো ৪টা
প্রশ্ন সুধোতে তই নাজানো বুলি
কৈছিলি আৰু এতিয়া কেনেকৈ ৯৫
পালি ?
----------------------
পৰীক্ষাৰ হলত দুই বন্ধুৰ কথোপকথন —
১ম বন্ধুঃ - দোস্ত, ৭ নং লিখিছনে ?
২য় বন্ধুঃ - হুম ।
১ম বন্ধুঃ - দেখা ।
২য় বন্ধুঃ - ধৰ ধৰ, বহীখন ধৰ । বিন্দাছ
লেখ, কিন্তু সাৱধান !!
১ম বন্ধুঃ - থেংকচ দোস্ত । পাচ কৰিম
নহয় ?
২য় বন্ধুঃ - চাল্লা, মই পাছ কৰিলে তয়ো
পাছ কৰিবি । এতিয়া লেখ ।
এইবাৰ ৰিজাল্টৰ পাচত সেই দুই বন্ধুৰ
কথোপকথন—
১ম বন্ধুঃ - দোস্ত, থেংকচ !! তোৰ কাৰণে
পাছ কৰিছো বে....!
২য় বন্ধুঃ - চাল্লা, পাৰ্টি নোখোৱালে
চাবি কিন্তু !! কিমান পালি ?
১ম বন্ধুঃ - ৯০ !!
২য় বন্ধুঃ - আবেই, তইতো মোৰ
গোটেইখনেই কপি কৰিছিলি । কিন্তু কিয়
মোতকৈ ৫ নম্বৰ কম পালি ? বানান ভুল
কৰিছিলি নেকি ?

চাৰ নটুৰে শব্দটোৰ অৰ্থ কি?

By: Muzahid Mj

কলেজৰ দিনৰ ৰিয়াল কেচ:
ইংৰাজী প্ৰফেচৰক এদিন ভাস্কোদাই
সুধিলে:
চাৰ নটুৰে শব্দটোৰ অৰ্থ কি? প্ৰফেচৰ
চাৰ আচৰিত।35 বছৰীয়া চাকৰি জীৱনত
প্ৰথমবাৰ শুনিছে শব্দটো।তথাপি হাত
সাৰিবলে ক'লে কালিলৈ ক'ম।ঘৰত
আহি গোটেই বিলাক অভিধান চলাথ ।
নাই শব্দটো নাই।পিচদিনা
ভাস্কোদাই আকৌ প্ৰফেচাৰক সুধিলে
চাৰ নটুৰে মানে কি?সেইদিনাও
প্ৰফেচাৰ চাৰে কিবা এটা ফাকি
দি সাৰি আহিল।কিন্তু জন্মৰ পৰাই
মানুহক কামোৰ দিম বুলি অহা
ভাস্কোয়ে ইমান সহজে এৰা ভকত নে?
যেতিয়াই পাই তেতিয়াই প্ৰফেচাৰক
সোধে চাৰ নটুৰে মানে কি?পলায়
পলায় ও তত নাপায় প্ৰফেচাৰে এদিন
ক'লে :-অই ভাস্কো নটুৰে শব্দটোৰ
বানান টো কচোন।
ভাস্কো:-NATURE
প্ৰফেচাৰৰ খঙে চুলিৰ আগ পালেগৈ
"মুৰ্খ ,নেচাৰ শব্দটোক নটুৰে কৈ তয় মোৰ
লগত ধেমালী কৰিব আহিছ।চাই থাক
প্ৰিন্সিপালক কৈ তোক কলেজৰ পৰা
বাহিৰ কৰি দিম।
ভাস্কো:-চাৰ প্লিজ মই ভৰিত ধৰিছো।
এনেকুৱা অন্যায় কাম নকৰিব।নহ'লে যে
মোৰ ফুটুৰে (FUTURE )টো বৰবাদ হৈ যাব।
প্ৰফেচাৰ জন তেতিয়াই চেটেপ।

»»»নপঢ়িলে দুখত থাকক, একদম সত্য«««

By: Pankaj Dutta

এদিনাখন মমিবাই অফিচৰ পৰা ঘৰলৈ আহি আছিল .. ৰাস্টাত বহুত জাম হোৱা দেখি মমিবা লগতে আন মানুহবোৰো ৰ'ব লগা হ'ল..
ঠিক সেই সময়তে মমিবাই মন কৰিলে এজন ভিক্ষাৰীয়ে ওচৰত ৰৈ থকা মানুহ এটাক ভিক্ষা খুজি আছে..


মানুহজনক কিবা মমিবাৰ চিনাকী চিনাকী লাগিল , সেয়েহে সুধিয়েই পেলালে ভিক্ষাৰীজনক- আপোনাক মই ক'ৰবাত দেখিছো..!!!

ভিক্ষাৰী- আৰে এইজনী আমাৰ মমিচোন ... ক'ত গৈছিলা ?

মমি বা- (অবাক হৈ) আৰে মোক কেনেকে চিনি পায় ?

ভিক্ষাৰী- (অলপ লাজ কৰি) কিয় মোক চিনি পোৱা নাই ? সেই যে ফেচবুকৰ 'ৰগৰ' নামৰ অসমীয়া গোটটিত ‪#‎নিলু‬ বা‪#‎নেলু‬ বুলি যে নাম এটা পোৱা , সেইজনে মই..

মমি বা- কি ইইইইইইইই..তাৰমানে ?

ভিক্ষাৰী নেলুকাই- নাইচ টু মিট ইউ মমি .. পিছে কাকো নকবা হা, আজি অলপ অভাৰ টাইম কৰিছো, কালিলৈ দিনটোত তেতিয়াহে খুব ফেচবুক কৰিব পাৰিম .. আৰু ৰাতি ইনবক্সত আহিবা হা মমি...

নেলু কথা শুনি মমিবা বেহুচ তেতিয়াৰ পৰা ....

(আগতে শুনা কৌতুক সকলোৱে, অলপ ৰিমিক্স কৰি দিলোং)

বিষ

By: Mamoni Biswas
নগেন এবাৰ ডাক্তৰৰ ওচৰলে গ'ল
নগেন: ছাৰ, মোৰ গোটেই গাতে বিষ হৈছে। সৰ্ব শৰীৰ বিষত মই তত পোৱা নাই। মোক অাপুনি help কৰক ছাৰ
ডাক্তৰ: বিষ ক'ত ক'ত হৈছে?
নগেন: তৰ্জনি অাঙুলিৰে কপালত ছুই ডাক্তৰক দেখুৱালেছাৰ,মই ইয়াত ছুলে বিষায়
তাৰ পাছত হাতত ছোও.....তাতো বিষায়
ডিঙিত ছোও তাতো বিষায়
ইমান যে বিষ......উস্
ডাক্তৰ: চাওছোন ওচৰলে অাহ্
নগেন ডাক্তৰৰ ওচৰত থিয় হ'ল অাৰু
নিজৰ অাঙুলি এটাৰে নগেনৰ কপালত ছুই নগেনক সুধিলে.......
এতিয়া বিষাইছেনে?
নগেন: নাই বিষোৱা ছাৰ
এইবাৰ একেদৰে ডাক্তৰে নগেনৰ হাত অাৰু ডিঙিতো ছুই নগেনক বিষাইছেনে নাই সুধিলত নগেনে নাই বিষোৱা বুলি ক'লে
নগেনে অাচৰিত হৈ ডাক্তৰক সুধিলে ..... ছাৰ মোৰ কেনেকুৱা বিষ হৈছে এইটো......মোক অাপুনি বছওক ছাৰ।
ডাক্তৰ: কুকুৰ ......তোৰ গাত একো হোৱা নাই ......... অাঙুলিত ঘা হৈছে তোৰ!!!!!!!!!

আই এছ এলত এনেকুৱাও হয়নে !!

By: Nilutpal Sarmah
তিনিবছৰৰ ডেঞ্জাৰাছ প্ৰেম । প্ৰেম !! আউ.. প্ৰেম নহয় যেন সেয়া তিনিবছৰৰ সাংসাৰিক অভিজ্ঞতাহে আছিল । আৰু সেই সময়ত মোতকৈ সুখী আৰু ভাগ্যৱান চাগে এই দুনিয়াতে নোলাব । তেৰাৰ নামটো বাৰু নকওৱে দিয়কচোন... চিনাকি কৰাই দিবলৈ কামবোৰেই যথেষ্ঠ দেখোন । হৃষ্ট-পুষ্ট মানুহটোক যে তিনিটা বছৰতে এক্কেবাৰে পানীকেচুৱা কৰি পেলাইছিল ভাবকছোন সেইগৰাকীৰ মহিমা তেন্তে কম হ'ব নে...

এই ধৰক গৰমৰ দিনত ৰাতি কাৰেন্ট নাই, সৰু ভাৰাঘৰটোত বতাহ সোমাব পৰা এখনেই খিৰিকি... গুৱাহাটীৰ চোৰ ডকাইতলৈকো কেৰেপ নকৰি খিৰিকি খুলি শুবলৈ চেষ্টা কৰি আছো...পৰা নাই... কাৰেন্ট নাহে হে নাহে... বাৰ বাজি গ'ল..এক বাজি গ'ল..কাৰেন্ট তথাপিও নাই... শেষত প্ৰায় আঢ়ৈমান বজাত কাৰেন্টটো আহিল, ধপকৈ শব্দ এটা কৰি মোৰ পুৰণি ফেনখন লাহে লাহে ঘুৰিব ধৰিছে... মইও উস্..ৰক্ষা বুলি চকুকেইটা মুদি শুবলৈ চেষ্টা কৰিছো...বাজিল নহয় মোবাইলটো... চাই দেখু এঞ্জেল কলিং.... আউ.. এঞ্জেল মানে সেই তাই আকৌ... ক'লোৱে দেখুন সেই সময়ত মোতকৈ সুখী কোনোয়ে নাছিল বুলি... আৰু ইমান সুখী মানুহ এটাই কাৰোবাক যেনিবা এঞ্জেল বুলি মাতিলেই...মতিছো নো ক'ত... ফোনতহে চেভ কৰিছো... এতিয়া আকৌ বেলেগ অৰ্থ নুলিয়াব দেই... মই একো গালি খাই সেইটো নাম দিয়া নাই... আপোনালোকে চাগে ভাবিছে মই নাম্বাৰ চেভ নকৰাকৈ ৰাখি থোৱা তাই চাগে দেখিলে, দেখিয়ে মুখ উফন্দাই মোৰ লগত কাজিয়া কৰিলে...আৰু তাইৰ সমুখতে ধুনীয়া নাম এটা দি নাম্বাৰটো চেভ কৰিব দিলে... আৰু তেতিয়াৰ পৰা নাম্বাৰটো এঞ্জেল বুলি চেভ হৈ আছে মোৰ মোবাইলত । হ'ব হ'ব...তেনেকুৱা একো নহয় বুজিলে... আমাৰ তাই তেনেকুৱা নহয় ও....

চেহ তাই কল কৰি আছিল নহয়.... পাহৰিছিলোয়ে কথাটো আধৰোৱা হ'ল বুলি...
এই ৰাতি আঢ়ৈ বজাত হঠাৎ আকৌ এঞ্জেলৰ কি হ'ল....

মই বোলো – হেল্ল....

: কি কৰিছা....

মই বোলো- শুব লৈছিলো....

: তোমাৰেই দিন আৰু...

মই বোলো- কিয়..? কি হ'ল নো ?

: ইম্মান ধুনীয়াকৈ শুই আছিলো জানানে, হোষ্টেলৰ কাৰেন্টটো গুচি গ'ল...গৰমত এতিয়া শুব পৰা নাই...প্লিছ....জান... কথা পাতা না অলপ....প্লিছ..তোমাক বহুহুহুতত....মিছ কৰিছো...

উপাই নাই আৰু... গৰমতকৈ উফন্দা মুখৰ উত্তাপ বহুত বেছি... বুজা সকলে বুজিব... ওপৰত ফেনখন চলি আছে, তলত মোৰ মুখখন....

এয়াই আছিল প্ৰেম.. কথা পতাৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট সময় যেনেদৰে নাছিল মিছ কৰাৰো কোনো নিৰ্দিষ্ট সময় নাছিল । আৰু ঠিক তেনেকৈ মৰম কৰাৰ, কেয়াৰ লোৱাৰ, চিন্তা কৰাৰ...

ঠাণ্ডা দিন পৰিল কি নাই আৰম্ভ হৈ যায়... গৰম পানী খাবা, ৰাতিটো নকৰিবাই দিনতো গৰম বেছি লাগিলে কল্ড ড্ৰিংকছ ইউজ নকৰিবা, পাৰিলে ৰাতিপুৱা গৰম পানীৰে গা ধুবা, তুমি কিন্তু বাইক বেছিকৈ চলোৱা দেই..একদম কমোৱা বাইক চলোৱা...

ক'লোৱে নহয় মোতকৈ ভাগ্যবান সম্ভৱ দ্বিতীয়টো কোনো নাই...
এই যে ডাক্তৰে দৰৱ দিলে কয় দুচামুচ আহাৰৰ আগত...মোৰো অৱস্থা ঠিক তেনেকুৱাই । দুচামুচ কেয়াৰ আহাৰৰ আগত... দুচামোচ চিন্তা বাইক চলোৱাৰ আগত, দুচামোচ মিছ শুই থকাৰ মাজত আৰু দুচামোচ মৰম.... তাইৰ বাৰ্থডেৰ আগত.....

জীৱন জীৱন বৰ অনুপম.... নিৰ্মলপ্ৰভা বাইদেউৰ কিতাপখনৰ শিৰোনামটোৰ সৈতে যেন মোৰ জীৱনটো মিলি গৈছিল সেই সময়ত.. কিতাপখন কিনি আনি পঢ়ি দিবই মন গৈছিল...পিছে প্ৰেমিক মানুহৰ আকৌ সময় ক'ত...তাতে মোৰ নিচিনাবোৰৰতো কথাই বেলেগ...
আজি বোলে এঞ্জেলক চিনেমা দেখুৱাবলৈ নিব লাগে...কাইলৈ আকৌ পেন্টালুনচত মহিলালৈ বুলি থোৱা কাপোৰৰ আঁৰে আঁৰে সোমাই তাইক ড্ৰেছ চইচ কৰাত হেল্প কৰি দিব লাগে...

এহ...আপোনালোকো কম নহয় দিয়ক... ডেবিট কাৰ্ডখন কাৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিলো সেইটোকলৈহে চিন্তা কৰিছে... তাইৰ বা মোৰ এটাৰ হ'লেই হ'ল আৰু... মই ল'ৰা মানুহটো থাকোতে ছোৱালীজনীক বাৰু পেইমেন্ট কৰিব দিব পাৰো নে... ধুৰ.. প্ৰেষ্টিজৰ কথা নাই নেকি কিবা...

চকুচৰহাবোৰতো জ্বলিবই... কেৱল নিগেটিভ চিন্তা...আনৰ ভাল দেখিবই নোৱাৰে... আৰে এঞ্জেলৰ মৰম, চেনেহ, কেয়াৰ এইবোৰৰ ওচৰত মইচোন একোৱে দিবই পৰা নাই...তথাপি তাই কিমান বহল অন্তৰৰ চাওক, মোক লৈ কেতিয়াও একো অৱজেকচন নাই তাইৰ... অ' অৱশ্যে মই ঘৰৰ পৰা পঠোৱা টকা কেইটাৰে তাইক ইটো সিটো সৰু সুৰা বস্তু কিনি দিবলৈ অসুবিধা হোৱাৰ বাবে ক্ৰেডিট কাৰ্ডখন লওতে তাই অলপ অৱজেকচন নকৰা নহয়... সেইদিনা তাই মনটো একেবাৰে মাৰিয়ে পেলাইছিল....
তাই কৈছিল..এতিয়াতো তুমি মোক বহুত ভাবি চিন্তিহে কিবা দিবা চাগে... ক্ৰেডিট কাৰ্ডৰ বিল বুলিতো চাগে মাজে মাজে শুনাইয়ে থাকিবা আৰু... বাপৰে...কম বুজাইছিলোনে তেনেকুৱা একো নহ'ব বুলি....

এতিয়া আকৌ নুশুধিব দেই ক্ৰেডিট কাৰ্ডৰ বিল কিমান আহিছিল বুলি...
সেইবোৰ পুৰণি ফাইল খুচৰিবলৈ মোৰ ওচৰত এতিয়া ক্ৰেডিট কাৰ্ডো নাই বিলো নাই...

মুঠতে মোৰ হিট লাভ ষ্টৰি... চকুচৰহাবোৰে নামানিলে কি হ'ল...

প্ৰথমে মাজ নিশা সাৰ পাই শুনা – অ' জান মিছ ইউ, ৰাতিপুৱা এলাৰ্ম ক্লকৰ দৰে টোপনিৰ পৰা জগাই দি কোৱা – গুদ মৰ্নিং ছুইহাৰ্ট, চাণ্ডা দিনত বাইকলৈ ক'ৰবালৈ যাব ওলালে – অ' দেহা..ভালকৈ গৰম কাপোৰ পিন্ধি যাবা আদিৰ দৰে বিশেষণবোৰ পিছলৈ অস্তত্বৰ সংকতত ভোগিছিল... ভুলটো তেনেকুৱা শব্দবোৰ শুনিবলৈ পোৱা নাছিলো...। অৱশ্যে তাৰ ঠাইত বেলেগ কিছুমান শব্দহে সংযোগ হৈছিল। যেনে – তুমি কিন্তু শকত হৈছা... আগতকৈ অলপ কলাও পৰিছা... আজি কালি মই কিবা এটা কলেই তুমি উল্টা বুজা... কেতিয়াবা অলপ বেছিকৈ এনেদৰে- হ'ব..যি কৰা কৰি থাকা... তুমি বহুহুহুহুততত চেঞ্জ হ'লা.. মোক অলপো বুজিব ট্ৰাই নকৰা...

এনেকৈয়ে প্ৰব্লেম ৰ পিছত প্ৰব্লেম ওলাওতে ওলাওতে এদিন কোনোবা ৰাৱনে আহি এঞ্জেলক হৰণ কৰি লৈ গৈছিল... নে এঞ্জেল নিজেই পূৰণ হৈছিল ক'ব নোৱাৰো... মইটো আৰু ৰামচন্দ্ৰ নহয় যে শিলৰ সাকোঁ বনাই এঞ্জেলক বিচাৰি যাম... মদ খাবলৈও আকৌ দেৱদাস নহয়....
গতিকে পাৰোৰ নামত জগজিৎ সিঙ বা পংকজ উদাষৰ গজল কেইটামানকে শুনিব ল'লো... আৰু ফু বাবাই ফু দি বেমাৰ ভাল কৰাৰ নিচিনাকৈ মই জান, সোণ, ধন, দেহা আদি বিশেষণৰ মায়া মোহৰ পৰা সোনকালেই আৰোগ্য হৈ উঠিলো ।

সেইদিনা আই এছ এলত পুনেৰ লগৰ মেচখন চাবলৈ বুলি ষ্টেডিয়ামত বহি আছো.. লগত আৰু দুজন... খেল তেতিয়াও আৰম্ভ হোৱাই নাই... ইফালে আকৌ বন্ধুৰ দৰে দাদা দুজনমানেও একেলগে চাব... গতিকে মই আৰু লগৰ দুটা অলপ সোনকালে ষ্টেডিয়াম পালো কাৰণে সেই দাদা কেইজনলৈও চিট দুটামান ৰাখি থৈ দিছো... বহুতে আহি ছিট কেইটাৰ কথা সুধিছে, আমিও পানী বটল আনিবলৈ উঠি গৈছে বুলি কিবা প্ৰকাৰে চিট কেইটা ৰাখি আছো যেনেতেনে । ইফালে মানুহে ষ্টেডিয়াম ভৰি পৰিছে... বহুতে লাহে লাহে ছিটৰ আশা বাদ দি থিয় হৈ চাবলৈকে ঠিৰাং কৰিছে । আমিও দাদা কেইজনক ফোন লগাও হে লগাও... নাই...নেটৱৰ্ক নাই... ফোন নালাগে...ছেহ কি কৰা যায় বাৰু... ইফালে খেলপথাৰত খেলুৱৈবোৰ শাৰী পাতিছে ৰাষ্ট্ৰীয় সংগীত গাবলৈ.... দৰ্শকো থিয় হ'ল.... তথাপি দাদা কেইজনৰ কোনো খবৰ নাই... আৰম্ভ হ'ল....

"জন গণ মন অধিনায়ক জয় হে
ভাৰত ভাগ্য বিধাতা..."

এহ ভাৰতৰ ভাগ্য বাদ দিয়কহে মোৰ ভাগ্যখন চাওকচোন...
আমি বহা শাৰীতে কোলাত কেচুৱা লৈ থিয় হৈ আছে এঞ্জেল... এফালে গাই আছো ৰাষ্ট্ৰীয় সংগীত আনফালে চকু এবাৰ এঞ্জেললৈ এবাৰ কোলাৰ কেচুৱাটোলৈ এবাৰ আকৌ খুৰাকলৈ ।

ৰাষ্ট্ৰীয় সংগীত শেষ তাৰ পিছতে আমাৰ মিলন সংগীত বাজি উঠিল....
মই একো ক'বই নাপালো... দেখা লগে লগে অলপো পলম নকৰি তাই চিঞৰি উঠিল—অহ.. হাই...তুমি.... ইয়াত.....???

ইচ্ যেন মই ভনীয়েকৰ বিয়াত হে আছো...তাইৰ ৰিয়েকচনটো দেখি তেনেকুৱাই লাগিল....

মই বোলো—অ...হাই....এই খেল চাব আহিলো...

: অ' অ' ... আমিও... পিছে ছিটেই পোৱা নাই জানানে...
এইকেইটা ছিট দেখিহে লৰা লৰিকৈ আহিছো...কোনোবা আছে নেকি এইকেইটাত...??

মই বোলো—লগৰ দুজনমান আহি আছে...

: এহ হ'ব দিয়া.. আহিলে বাৰু এৰি দিম..এতিয়া বহি থাকো... কৈয়ে নিজেতো বহিলেই খুৰাককো হাতত ধৰি বহাই দিলে...

: অহ পাহৰিছিলো... অই শুনাছোন... এয়া মোৰ হাছবেণ্ড অনিৰ্বান... আৰু অনিৰ্বান, এয়া মোৰ ক্লাছ ফ্ৰেণ্ড........অমুক......

অট্ টেৰি.... খুৰাক নহয়...পতিহে সেইজন....

আৰু মই...!!! মোতকৈ বয়সত চাৰিবছৰৰ সৰু ছোৱালীজনী হ'লগৈ মোৰ ক্লাছ ফ্ৰেণ্ড...

মইও সৌজন্যতাৰ খাতিৰত হেল্ল' জাতীয় কিবা এটা দিলো... শুনিলেনে নাই নাজানো... প্ৰত্তোতৰ হিচাপে তেওঁ হাঁহিটো মাৰি হেল্ল' বুলিয়ে ক'লে যেন পাও... মই তেওঁনো কি কয় ইমান আগ্ৰহেৰে অপেক্ষা কৰা নাছিলো ।

খেল ইতিমধ্যে আৰম্ভ হৈ গৈছে... দাদা কেইজনৰ কোনো খবৰ নাই...

বাংলাদেশীয়ে চাগে এনেকৈয়ে অলপ বহিম বুলিয়ে নিগাজিকৈ অসমত বহি গৈছিল... মোৰ প্ৰাক্তন প্ৰেমিকাই পতি আৰু পুত্ৰৰ সৈতে ডেৰ ঘন্টা ধৰি নানা ফাকি ফুকা, কষ্টৰে ৰাখি থোৱা ছিটকেইটাত নিগাজিকৈ খুপনি পুতিছিল ।

কোলাৰ কেচুৱাটোৱে সম্ভৱ মানুহৰ ভিৰত অশান্তি কৰিছিল নেকি... এঞ্জেলে এগাৰাকী দায়িত্বশীল মাতৃৰ দৰে নিচুকাবলৈ যত্ন কৰিছিল... মই খেল চাই থকাৰ মাজতে মাজে মাজে এঞ্জেললৈ চাও... এবাৰ চকুৱে চকুৱে পৰিল... ডাঙৰ স্ক্ৰীণখনত তেতিয়া সাত মিনিতৰ খেল হৈ গৈছে...

চকুৱে চকুৱে পৰাত..তাই ক'লে... ভিৰ যে..অলপ আমনি কৰিছে ।
কিন্তু মগজ...বেয়া হ'ল তেতিয়া যেতিয়া কেচুৱাটোৱে মোক দেখি হাঁহিব খোজোতে তাই কৈ উঠিল...

কিনো... কিনো.... মামাৰ ওচৰলৈ যাবা...

মামা....!!!!

কোন...?? কোনো মামা ওলাল ইয়াত...??

কথাটো কৈ কেচুৱাটো মোৰ ফালে আগবঢ়াই দিয়াত হে বুজিলো...মামাটো চোন মইয়ে....

এতিয়া দৃশ্যপট মন কৰক.... মানুহে গিজগিজাই থকা সৰুসজাই ষ্টেডিয়াম... সমুখত কোকে, এলেন, কেপডাভিয়াই বল লৈ দৌৰি আছে... মই গেলেৰীত বহি আছো, কাষত হাছবেণ্ডৰ সৈতে আছে মোৰ প্ৰাক্তন প্ৰেয়সী...আৰু মই প্ৰথমতে প্ৰেয়সীৰ ক্লাছ ফ্ৰেণ্ড আৰু পিছলৈ মামা ৰূপ ধাৰণ কৰি প্ৰেয়সীৰ সন্তান মানে ভাগিনক কোলাত লৈ নিচুকাই আছো ।

নব্বৈ মিনিটৰ খেল চাই শেষ হ'বৰ হ'ল... তেতিয়াও মামা ভাগিনৰ যোগলবন্দী শেষ হোৱাৰ কোনো আশা নাই... মাজে মাজে এঞ্জেলে মোকে শুনাবলৈকে কেচুৱাটোক কয়... "ইছ...মামা পাই মোক পাহৰি গল আউ...নহ্...নহ্ ধুনু... হয়নে...অ বুলু হয়নে...??"

লগে লগে কেচুৱাটোৰ এটা মিচিকিয়া হাঁহি...
সেই হাঁহিটোৰ কথাকে আকৌ হাছবেণ্ডক কয়....হাছবেণ্ডে মোলৈ চাই কয়—
আপুনি বাৰু আমনি পাইছে নেকি....

ক'বলৈ মন যায়... সেই মাজ ৰাতি শুব নিদি "কথা পাতা না জান" বুলি কোৱা ভুক্তভোগীটো হয় মই... মন আৰু ছাল এক্কেবাৰে ডাঠ কৰি থৈছে আপোনাৰ পত্নীয়ে ডাঙৰীয়া...এইবোৰ তেনেই সাধাৰণ কথা...নকওঁ... মিচিকিয়াই হাঁহি এটা মাৰি একো নাই বুলি কৈ থও...

খেলৰ অতিৰিক্ত সময়তহে এঞ্জেলে মোৰ পৰা এই অতিৰিক্ত দায়িত্বটো কমালে...

খেল শেষ হোৱাৰ পাছত ক'লে...
নাই নাই এনেকে খেল চাব দিগদাৰ জানানে... ইয়াকলৈ খেল চাব আহিব নোৱাৰি... মানুহ বেছি যে বৰ আমনি কৰে পাই...

ঘৰলৈ বুলি আহি থাকোতে ভাবিলো... নব্বৈ মিনিট কোলাত প্ৰাক্তন প্ৰেয়সীৰ কেচুৱা লৈ আই এছ এল চোৱা মানুহ চাগে মইয়ে প্ৰথম নেকি...!

এঞ্জেলৰ কথাবোৰকে ভাবি ভাবি আহি কেতিয়ানো ঘৰৰ গেটৰ ওচৰ পালোহি গমেই নাপালো... ব্ৰেকডাল মাৰিহে মনত পৰিল...দাদা কেইজন বা আহিছিল নে নাই খেল চাব...

অসমীয়া কৌতুক

by: Biju Sarmah

জীয়েক: পাপা পাপা ! মে মা বননেৱালী হু।
দেউতাক: হা ………………আ………! কেইচে হো গয়া য়ে চব ।ঔৰ কুছ তো চৰম কৰ অপনে বাপকো য়ে চব বোলনে মে !
জীয়েক : আপনে হিতো কহা থা কি ………
…
'জল্দিচে তুম কুচ বন জাৱ ' তো মে তুমহে স্কুটি দুংগা "
@@@@@@@@@@@@


(পাৰ্কৰ ভিতৰত বহি থকা এজনী ছোৱালীক উদ্দেশ্যি)
………

ভিক্ষাৰী: হাই দাৰ্লিং ! আজি কি মোৰ লগত শোবা নেকি?
ছোৱালী : ছাট আপ! মোক এনেকৈ কবলৈ তোৰ ইমান সাহস! ৰ অলপ মোৰ বয়ফ্ৰেন্দ আহি পাবলৈ দে !
ভিক্ষাৰী: সাহস ক'ৰ পৰা পালো মানে ! আগতে কোৱাচোন মোৰ বিচনাখনত তুমি কিয় বহি আছা ?
@@@@@@@@

বিয়াৰ পিছৰ প্ৰথম নিশা ……………
………………
কইনা: কি কৰি আছেনো আপুনি মোৰ গাত পানী ছতিয়াই ছতিয়াই ?
………
………
………
………
চবজীৱালা পতি: ৰবাচোন!
.
.
.
.
.
মই মাল অলপ তাজা কৰি আছো ।

………

মহিলাসকল

by: Nayan Mani

কেইজনীমান বান্ধৱী লগলাগি অলপ দূৰলৈ ফুৰিবলৈ গল।
গৈ তাত এখন হোটেল দেখিলে যত লিখা আছিল "অকল মহিলাৰ বাবে"।
যিহেতু সিহতে গিৰিয়েক বা বয়ফ্রেণ্ড কেইটাক লগত নিয়া নাছিল, তেওঁলোকে তাতেই থাকিব মন কৰিলে।
সোমায়েই মেনেজাৰক লগ পালে। মেনেজাৰে কথাটো বুজায় দিলে যে সৰ্বমুঠ ৫ টা মহলা আছে। যিটো মহলা ভাল লাগে সেইটোতে থাকিব পাৰিব। আৰু তেওঁলোকৰ সুবিধাৰ কাৰনে কোনটো মহলাত কি আছে তাৰ এখন ফলক প্রত্যক মহলাৰ দুৱাৰমুখত আছে।
বান্ধৱী কেইজনী ওপৰলৈ উঠিল আৰু প্রথম মহলা পালে।


তাত লিখা আছিল "এই মহলাৰ সকলোবোৰ পুৰুষ চাপৰ আৰু কেটেঙা"। তেওঁলোকে থিকছে হাঁহিলে আৰু ২য় মহলালৈ গল।

২য় মহলাত লিখা আছিল "এই মহলাৰ সকলোবোৰপুৰুষ চাপৰ আৰু ধুনিয়া"। বান্ধৱীকেইজনী তাতেও নৰৈ আৰু ওপৰলে উঠিল।

৩য় মহলাত লিখা আছিল "এই মহলাৰ সকলোবোৰপুৰুষ ওখ আৰু কেটেঙা"।
তেওঁলোকে আৰু কিবা ভাল বিচাৰিছিল, সেইকাৰনে ২টা মহলা বাকি থকাত আকৌ ওপৰলৈ উঠিল।

৪ৰ্থ মহলাৰ ফলকখন পাৰফেক্ট আছিল "এই মহলাৰ সকলোবোৰ পুৰুষ ওখ আৰু ধুনিয়া"।
বান্ধৱীকেইজনী বহুত আনন্দিত হল আৰু ভিতৰত সোমাব খুজিলে।
তেতিয়াই অনুভব হল যে এতিয়াও আৰু এটা মহলা বাকি আছে।
৫ম মহলাত নো কি আছে তাকে ভাবি ভাবি গোটেই কেইজনী ওপৰলৈ উঠিল।

৫ম মহলাত গৈ তেওঁলোকে এখন ফলক দেখিলে য'ত লিখা আছিল


"ইয়াত কোনো পুৰুষ নাই।
এই মহলাটো মাত্র এটা কথা প্রমাণ কৰিবলৈ বনোৱা হৈছিল যে
.
.
.
.
.
...

মহিলাসকলক কেতিয়াওঁ কোনোপধ্যেই সন্তুষ্ট কৰিব নোৱাৰি"।

ভবেন দা

by:Prasanta Sarmah

এবাৰ আমাৰ ভবেন দাৰ কাহিনী এটা কও........

ৰেলত উঠি ঘৰলৈ যাৱ ওলাইছে লগত এজন পঞ্জাৱী বন্ধু....
ভবেন দাৰ গা অলপ বেয়া দুৰ্বল হৈ আছে,
দুয়ো নিজৰ সামগ্ৰী বোৰ উঠোৱাত লাগিল ভবেনদাই বেগ এটা উঠাৱ পৰা নাই তেতিয়া পঞ্জাৱীজনে ধৰি উঠাই দি কলে : ৰটি খা ৰটি দেখা টাকত।
বেচেৰা ভবেন দাই বৰ লাজ পালে কি কৰা যায় কেনেকে তাক লাজ দিব পাৰি তাকে ভাবি গৈ আছে । অলপ দূৰ যোৱাৰ পিছত ভবেন দা উঠি গৈ ৰেলৰ চেইন দাল টানিবলে চেষ্টা কৰিলে কিন্ত পৰা নাই তাকে দেখি পঞ্জাৱীজনে কলে :


বলা থা না ৰটি খা অব দেখ ৰটি কা কামাল
বুলি কৈ চেইন দাল টানি দিলে ৰেল ৰৈ গল ৰেলৱে পুলিচে বিনা কাৰনত চেইন টনা বাবে পঞ্জাৱীজন ধৰিলে ,
তেতিয়া ভবেন দাই পাঞ্জাৱীজনৰ ওচৰলৈ আহি কলে:

ভাত খা ভাত .....

$$ আশীষ'দাৰ ঘৰত $$

by: Anuj Kumar Das

'শাড়ী'খন ঘূৰাই দি কামকৰা বাইজনীয়ে আমাৰ বৌ'ক কলেঃ-"এইখন মোক নালাগে..!"
.
.
.
বৌ আচৰিত হৈঃ-"ও...ৱা ? কি হ'ল নো ? ইমান নতুন শাড়ীখনো পছন্দ নহল নে ?
.
.
.


কামকৰা বাইঃ-" মোৰ পছন্দ হৈছে ; কিন্তু চাহাবৰ হে পছন্দ নহল যেন পাইছো...এইখন পিন্ধি আহিলে...তেখেতে মোৰ ফালে নাচায়েই, আগৰ নিচিনাকৈ কাষলৈও নাহে, আনকি মাত এষাৰো নাপাতে...কিন্তু আপোনালোকৰ কাষৰ ঘৰৰ নেওঁগ'বাবুয়ে সন্ধিয়া সময়ত আপোনালোকৰ ঘৰৰ পৰা উভটি যাওঁতে এন্ধাৰে মুন্ধাৰে 'ডাৰ্লিং','ডাৰ্লিং'-বুলি সাৱতি ধৰে ...কৃষ্ণ ! কৃষ্ণ !
.
.
.

কামকৰা বাইৰ কথাত....

বৌ' হল Shock !

CASE2 ৰগৰ...

headline

By: ৰাতুল নিয়ৰ
এজন মানুহে ৰাস্তাত গৈ থাকোতে হঠাতে দেখিলে যে এটা কুকুৰে এজনি ছোৱলিক কামুৰিব লৈছে ।
মানুহ জনে কুকুৰটো মাৰি ছোৱালি জনিক বছালে ।

পিছ দিনা বাতৰিৰ headline ত আহিল," সাহসী যুৱকে ৰক্ষা কৰিলে কিশোৰীৰ প্ৰাণ"
মানুহ জনে পিছ দিন কলে যে,"মই ভাৰতীয় নহয়।।"

পিছ দিনা বাতৰিৰ headline ত আহিল," বিদেশী যুৱকে ৰক্ষা কৰিলে কিশোৰীৰ প্ৰাণ"

আকৌ মানুহ জনে পিছ দিন কলে যে,"মই বিদেশী নহয়, পাকিস্থানী হে।।।"
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
পিছ দিনা বাতৰিৰ headline ত আহিল," সন্ত্ৰাসবাদীয়ে ললে নিৰীহ কুকুৰৰ প্ৰাণ।।।।"

সংগ্ৰহিত_কেইটামান_আমিষ_ৰগৰ‬

by: Bhaben Loying‪

ঘৰৰ পৰা দূৰত থকা মেকানিকজনৰ সন্তান জন্ম হ'ল। পত্নীয়ে মেচেজ পঠালে- আপোনাৰ 'স্পেয়াৰ পাৰ্টছ' ঘৰলৈ আগমণ হ'ল……

মেকানিকজনে উত্তৰ দিলে- নট্ নে বল্টু?


________________________________________

বয়সীয়াল মানুহ এজনে আদহীয়া এজনৰ আগত গৌৰৱ কৰিছে এনেদৰে- মই বৃদ্ধ পেঞ্চন কেনেদৰে পালোঁ জানানে?

আদহীয়াঃ কওকচোন বাৰু?

বয়সীয়ালঃ চাৰ্টৰ বুটাম খুলি বুকুৰ পকিবলৈ ধৰা নোমবোৰ দেখুৱাই বুজিছা!

আদহীয়াঃ পেন্টৰ চেইনডাল খুলি দিয়া হ'লে বিকলাঙ্গৰ পেঞ্চনো লগতেই পালেহেতেন!!

________________________________________

চান্তাৰ নতুন কস্মেটিক দোকানলৈ এগৰাকী স্বল্পবসনা যুৱতী আহিল। স্বল্পবসনা বুলি কোৱাতকৈ উলংগ বুলি কোৱাই ভাল। কিয়নো, গাত নামমাত্ৰহে বস্ত্ৰ! যুৱতীক দেখি চান্তা থৰ লাগিল……

যুৱতীঃ কি ৰ' লাগি চাই আছে? আগতে ছোৱালী দেখা নাই নেকি?? মোক সোনকালে দুটামান কস্মেটিক দেখুৱাওক

চান্তাঃ কস্মেটিক বাৰু দেখুৱাম। কিন্তু তুমি পইচা ক'ৰ পৰা উলিয়াবা তাকেহে ভাবি পোৱা নাই!!!

__________________________________________

চান্তা খেতিৰ কামত পথাৰত ব্যস্ত… হঠাৎ ফোনটো বাজি উঠিল। পকেটৰ পৰা উলিয়াই দেখিলে সদ্যবিবাহিতা পত্নীৰ মেচেজ- আই মিছ ইউ ডাৰ্লিং……

বহুদেৰীৰ চিন্তাৰ অন্তত চান্তাই ৰিপ্লাই দিলেঃ আই মিষ্টাৰ ইউ ডাৰ্লিং…………

অয়ে বল্লে…… বল্লে…… বল্লে……