বেপাৰী

by: মমি কলিতা

এদিন শিৱই জপ কৰি থাকোতে সাগৰৰ হুৰ হুৰ বতাহত মৰুভূমিত পৰিল । চাৰিও ফালে দেখিলে বালিয়ে বালি । ভাঙৰ নিচাত থকা শিৱৰ পিয়াহত অন্ঠ কন্ঠ শুকাই আছিল ।আৰু চাৰিওফালে পানী বিচাৰিব ধৰিলে ।
এনেতে আহিল এজন গাখীৰ বেপাৰি । আৰু ভাঙৰ নিচাত থকা শিৱই গাখীৰ বেপাৰীক পানী অকন বিচাৰিলে ।

শিৱ= অ তই আহিলি ভালেই হল , মোক পানী অকন দেচোন ।পিয়াহত অন্ঠ কন্ঠ শুকাই গৈছে ।


গা: বেপাৰী= ধেত মোৰ তাত পানী নাই নহয় ।আৰু তই কৰ পৰা ভাওনাত ভাও ধৰি আহিছ , চাল্লা ভাঙৰ নিচাত কবই নোৱাৰে ।

শিৱ = পানী নাই যদি গাখীৰ অকণ হলেও হব ,আৰু মই আচলী শিৱ ।

গা: বেপাৰী= ধেত কৰ এইদাল ভাঙ খাই কব নোৱাৰে , তোক মই গাখীৰ দিম নেকি । ( বেপাৰী গুছি গল )
তেনেতে আহিল হাতত চুলাই বটল লৈ আন এজন চুলাই বেপাৰী ।

শিৱ = ঐ মোক অকণ পানী দেছোন ।

চুলাই বেপাৰী = হাঃ হাঃ হাঃ কৰ ভাওনাত ভাও ধৰি আহিছা ।আৰু মোৰ তাত চুলাই হে আছে , পানী নাই নহয় ।

শিৱ = হব চুলাই হলেও হব , মুঠতে তই মোৰ প্ৰাণ বচোৱা ।
চুলাই বেপাৰীয়ে শিৱক চুলাই দিয়াত শিৱৰ প্ৰাণ আহিল আৰু চুলাই বেপাৰীক বৰ দিলে ___
তই যিমানেই বেয়া চুলাই নেবেছা কিয় তোক বিছাৰি বিছাৰি মানুহে ঘৰত গৈ চুলাই খাব আৰু এই গাখীৰ বেপাৰীয়ে যিমানেই ভাল গাখীৰ দিওক সি ঘৰে ঘৰে গৈ গাখীৰ দিব লাগিব ।
আৰু তেতিয়াৰ পৰাই এই প্ৰথা চলি আছে ।