এটা প্ৰশ্ন ছাৰ..

ছাত্ৰ- এটা প্ৰশ্ন সোধো ছাৰ??
শিক্ষক-  সোধা !
ছা-  যদি আপোনাক হাতী এটা ফ্ৰিজৰ ভিতৰত সুমাব দিয়ে, তেন্তে আপুনি কেনেকে সুমাব??
শি- নাজানো!
ছা- simple! প্ৰথমে ফ্ৰিজৰ দুৱাৰখন খুলি হাতীটো ভিতৰত সুমাই দিলে হ'ল!
শি-  অহ্ !!
ছা- আৰু এটা প্ৰশ্ন ছাৰ....! যদি গাধ এটা ফ্ৰিজত সুমাব দিয়ে....?
শি- simple! প্ৰথমে ফ্ৰিজৰ দুৱাৰখন খুলি গাধটো ভিতৰত সুমাই দিলে হ'ল!
ছা- নহয়...!  প্ৰথমে ফ্ৰিজৰ দুৱাৰখন খুলি হাতীটো উলিয়াই গাধটো সুমাব লাগিব!
শি- অহ্
ছা- আৰু এটা প্ৰশ্ন ছাৰ  !  ধৰা হ'ল সিংহৰ ঘৰত পাৰ্টি চলি আছে আৰু সকলোবোৰ তাত উপস্থিত আছে! কিন্তু সেই পাৰ্টিত এজন missing থাকিব?? কোন সি??
শি- নিশ্চয় সিংহ!  কাৰণ সি থাকিলে সকলোকে খাই পেলাব!
ছা-  ভুল!!! তাত সেই গাধটো missing থাকিব!  কাৰণ সি ফ্ৰিজৰ ভিতৰতে আছে!
শি- উম্!!!
ছা-এটা অন্তিম প্ৰশ্ন !  সেই সিংহৰ পাৰ্টিত যোৱাৰ এটা নদী আছে,,য'ত বহুত ঘৰিয়াল আছে!  নদীটো কেনেকে পাৰ হ'ব??
শি- নিশ্চয় নাৱেৰে!! ন'হলে ঘৰিয়ালে খাই পেলাব!
ছা- নহয় ছাৰ! নদীটো সাতুৰিয়ে পাৰ হ'ৱ পাৰিব! কাৰণ নদীৰ সকলো ঘৰিয়াল সিংহৰ পাৰ্টিত গৈছে!!!

মস্ত সাংবাদিক

আমাৰ মস্ত সাংবাদিকৰৰ যে কি হ’ব| কালি বোলে ক’ৰবাত ব’ম্ব ব্লাষ্ট হ’ল| আমাৰ সাংবাদিকে তাত নিউজ বনাবলৈ গ’ল| ব্লাষ্টতোত কেইজনমান মানুহ ঢুকাল মাত্ৰ এজন বাছিল| তেওঁকে বলি কা বকৰা সাজি সাংবাদিকে আৰম্ভ কৰিলে-

সাংবাদিক: আপুনি বাছি গ’ল| আপোনাৰ সমুখতে ঘটিছিল ঘটনাতো| কেনেকৈ ঘটিছিল? ব’ম্বটো কেনেকৈ ব্লাষ্ট হ’ল|
মুমূৰ্ষ: মই পাচলি কিনি আছিলো| তেনেতে লাজ-লাজকৈ ব’ম্বটো মোৰ কাষলৈ আহিল...
সাংবাদিক: হয় হয়| তাৰপিছত...
মুমূৰ্ষ: ব’ম্বটোৱে মোক লাহেকৈ হেচুকি সুধিলে " মই ব’ম্ব| ফুটু নে?" মই ফুটিবলৈ কোৱাত লাহেকৈ শব্দ এটা হ’ল- ’ফুচুক’...
সাংবাদিক: নিশ্চয়কৈ ব’ম্বটো নিশ্চয় চাইনীজ আছিল| আপুনি বাছি গ’ল| এই মুহূৰ্তত আপোনাৰ কেনেকুৱা অনুভৱ হৈছে?
মুমূৰ্ষ: কে% @ঽ(ঽ%&$ঽ *#@$*ঽ#@ *$ঽ&#$‍
(সংযোগ বিশ্ছিন্ন হয়)

------ ঐ নগেন পানীৰ বাল্টিটো লৈ আহ------

################

বেচেৰা নগেনৰ ভাটৌ চৰাইৰ দোকানত বহু দিন গ্ৰাহক অহা নাই, সেয়ে এটা ভাটৌ চৰাইক বুজাই আছে - "ঐ আজি তই গ্ৰাহকক বেয়া ব্যৱহাৰ নকৰিবি। আজি যদি তোক বিকিব নোৱাৰো অহাকালি মই দোকানৰ ভাড়াই দিব নোৱাৰিম।

ভাটৌ :- আপুনি চিন্তা নকৰিব নগেন দা। অ কিন্তু মই মিছা মাতি কাকো তেল মৰা বিধৰ ভাটৌ নহওঁ দেই !!

এনেতে ৰমক জমক পোছাক পৰিধান কৰা গাভৰু এগৰাকী সোমাই আহি কলে :- দাদা এটা কথা কব পৰা ভাটৌ পাম নে ?

নগেন :- এইটো লওক। ই অকল কথা কোৱাই নহয়, ইয়াৰ এটা বিশেষ গুণো আছে। ই মানুহ দেখিলে কব পাৰে সুখ-দুখৰ বা অন্তৰৰ কথা।

গাভৰু :- আচ্ছা (ভাটৌটো হাতত লৈ) বাৰু কোৱাচোন মোক দেখি তোমাৰ কেনে ভাৱ হৈছে ?

ভাটৌ:- আপোনাক দেখিলে চৰিত্ৰহীনা যেন লাগে।

গাভৰু :- হেৰি দোকানী, ভাটৌটোৰ ব্যৱহাৰ ঠিক নহয় !

নগেন :- নহয় ভন্টি ই আচলতে ঠিকেই আছিল। কিয় জানো আজি এনেকুৱা কৰিছে।

নগেনে চাওঁ দিয়াচোন বুলি কৈ ভাটৌ টো দোকানৰ ভিতৰৰ ৰুমত নি পানীৰ বাল্টি এটাত

তিনিবাৰ জুবুৰিয়াই কলে, আৰু গ্ৰাহকক বেয়া কথা কবি?

ভাটৌটোয়ে মুৰ জোকাৰি ইংগিত দিলে নকয় বুলি।

নগেনে বাহিৰত আহি ভাটৌটো গাভৰুৰ হাতত তুলি দি কলে,

ভন্টি এইবাৰ সুধা ই যথাযথ উত্তৰ দিব।

গাভৰু :- বাৰু কোৱাচোন, মই যদি এজন পুৰুষৰ লগত এটা ৰুমত ৰাতি থাকোঁ তুমি মোক কি বুলি ভাবিবা ?

ভাটৌ :- কি ভাবিম আৰু সেইজন আপোনাৰ গিৰিয়েক হব চাগে।

গাভৰু:- আৰু যদি দুজনৰ লগত থাকোঁ ?

ভাটৌ :- সেইজন গিৰিয়েকৰ ভাই হব চাগে।

গাভৰু:- আৰু যদি তিনি জনৰ লগত থাকোঁ ?

ভাটৌ:- উমম……(চিন্তা কৰি) সেইজন আপোনাৰ গিৰিয়েকৰ বন্ধু হব লাগে।

গাভৰু :- যদি চাৰি জনৰ লগত থাকোঁ ?

এইবাৰ ভাটৌটোয়ে নগেনক মাতিলে:- ঐ নগেন উপায় নাই পানীৰ বাল্টিতো লৈ আহ , মই আগতেই কৈছিলোঁ এই বেটিৰ চৰিত্ৰ ঠিক নহয়