দাগ

এহাল লৰা ছোৱালীয়ে ইটোয়ে সিটোক
বহুত
ভাল পাইছিল। কিন্তু ছোৱালীজনীৰ
বাপেকে
সিহঁতৰ প্রেমক কোনোপধ্যেই গ্রহন কৰা
নাছিল। গতিকে দুৰন্ত প্রেমিক যুগলে
এদিন পলাই
যোৱাৰ কথা ভাবিলে। কথা মতেই কাম।
দুয়ো
মন্দিৰত বিয়া পাতি বেলেগকৈ থকা
ঠিৰাং কৰিলে। কিন্তু
ভাগ্যৰ বিৰম্বনা! ছোৱালীজনীৰ
বাপেকে গম
পালে কথাটো।
সিহঁতে মন্দিৰলৈ গৈ থাকোতেই
লৰাটোক
পিছফালৰ পৰা গাড়ী এখনে খুন্দিয়াই
উফৰাই দিলে।
তেজেৰে ৰাঙলী হৈ সি আহি তাইৰ গাৰ
ওপৰতে
পৰিল। হাতত খকা সেন্দুৰখিনি তাইৰ শুভ্র
চুইদাৰত ছিটিকি
পৰিল। তেজ আৰু সেন্দুৰে ৰাঙলী হৈ
পৰিল তাই।
সি নাবাচিল। ছোৱালীজনীক টানি
বাপেকে
গাড়ীত উঠাই লৈ গল।
.
.
.
.
.
.
.
.
চকুপানীয়ে বাট নেদেখা হল তাই।
খাবলৈ এৰি
দিলে। কিন্তু কোনে বুজিব তাইৰ দুখ
এতিয়া।
সেইদিনা ৰাতি তাই সপোনত দেখিলে
এজনী
বুঢ়ীয়ে কৈছে "তোমাৰ চুইদাৰৰ তেজ আৰু
সেন্দুৰৰ দাগ মচি পেলোৱা সোনকালে;
নহলে অথন্তৰ হব"
দুখত থকা বেচেৰীয়ে ইমান গুৰুত্ব
নিদিলে
সপোনটোত।
কিন্তু পাছদিনা আকৌ দেখিল একেটা
সপোন। এইবাৰ
অলপ ভয় খাই চুইদাৰযোৰ ধুলেগৈ। কিন্তু
ভালদৰে
দাগ নগল।
সেইদিনা ৰাতি আকৌ দেখিল তাই
একেই সপোন।
এইবাৰ অলপ খংত কলে বুঢ়ীয়ে।
তাই পিছদিনা আকৌ ধুলে মোহাৰি
মোহাৰি। কিন্তু
তথাপিও থাকি গল।
সেইদিনা ৰাতি বুঢ়ীয়ে পুনৰ তাইৰ
সপোনত দেখা
দিলে; বুঢ়ীয়ে এইবাৰ ৰুদ্রমূর্তি ধাৰণ কৰি
আহিছিল
আৰু তাইক কলে যে
.
.
.
"এইবাৰেই শেষ; যদি দাগ আতঁৰাব নোৱাৰ
বহুত
ডাঙৰ অথন্তৰ হব কাইলৈ"।
বেচেৰী ছোৱালীজনীয়ে পিছদিনা
দিনভৰজুৰি কাপোৰ ধুলে; বহু কষ্ট কৰিলে;
ভাগৰি
গলগৈ। কিন্তু তথাপিও দাগ নগল। তাই
বিৰাট ভয় খালে।
প্রার্থনা কৰিব ধৰিলে।
সেইদিনায়ে আবেলি তাই দুৱাৰত
টোকোৰ
শুনিলে। দুৱাৰ খুলি দিয়াত দেখিলে শুদ্ধ
শুভ্র
পোছাক পৰিধিত তাই সপোনত দেখা বুঢ়ী
জনী
আহি দুৱাৰদলিত; তাইৰ শুভ্র পোছাকৰ পৰা
কেউদিশে পোহৰ হৈ উঠিছে।
শিল পৰা কপৌৰ দৰে ঠৰ হৈ পৰিল তাই।
হাত ভৰি ভয়তে
কপিব ধৰিলে। বুঢ়ীয়ে একো নকৈ হাতত
থকা
নীলা বস্তু এটা তাইলৈ আগবঢ়ালে। কপা
কপা
মাতেৰে তাই সুধিলে কি হয় সেইটো
বুঢ়ীয়ে তেতিয়া কলে
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ৱাছিং পাউদাৰ নির্মা; ৱাছিং
পাউদাৰ নির্মা!
দুধ কি সাফেদি নির্মা ছে আয়ি
ৰংঙীন কাপৰে ভি খিল খিল যায়েই
সবকি পছন্দ হেই য়ে ৱহ
ৱাছিং পাউদাৰ নির্মা"....