................সন্দেহ ..................

By: Jaan Deepjyoti Borah

আকৌ নগেন আৰু মনালিছাৰ কথাই কবলৈ উলাইছো।
নগেনে অফিচৰ পৰা মনালিছালৈ ফোন কৰিলে আৰু সুধিলে ।
নগেন : মনা ডাৰলিঙ কত আছা ।
মনা: ঘৰতে আছোঁ সোণ ।
নগেন: অ ঠিক আছে ।মিকছাৰটো এবাৰ চলাই দিয়াচোন।
মনা :অ ৰবা সোণ ।
গোৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰ
.
.
.
আকৌ দ্বিতীয় দিনা
নগেন :দাৰলিঙ কত আছা ।
মনা:ঘৰতে আছোঁ সোন।
নগেন :অ ঠিক আছে ।মিকছাৰটো চলাই দিয়াছোন।
মনা:অ ৰবা।
গোৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰৰ
.
.
.
আকৌ তৃতীয় দিনা নগেনে ভাবিলে যে আজি ফোন নকৰো।সদায় সদায় এনেকৈ ফোন কৰাটো ভাল কথা নহয় ।আজি চিধাই ঘৰলৈ কে যাওঁ ।
বুলি ঘৰলৈ আহি পিছফালৰ পৰা ঘৰলৈ সোমাই দেখিলে যে কামকৰা মানুহজনীয়ে ভাত বনাই আছে ।
.
.
.
নগেন: বৌয়েৰ কত গল।ঘৰত নাই নে কি?
কামকৰা বাই:বৌ দেখোন সদায় ৰাতিপুৱা আপুনি উলাই যোৱাৰ পাছতেই উলাই যায় আৰু আপুনি অহাৰ আগে আগে আহি ঘৰ সুমাইহি।
অ বৌ উলাই যাওঁতে লগত সদায়ে মিকছাৰটো লৈ যায় দেখোন ।
.
.
.
নগেন :ৰ আজি এইক মই।