Monday 16 December 2013

আকৌ উদয় সংবাদ:


উদয় দা এদিন দৰ্জীৰ ওচৰলৈ গৈ সুধিলে...
“পেণ্টৰ চিলনী কিমান..? ”
.
.
.
দৰ্জী: “২০০ টকা ”
.
.
.
তেতিয়া উদয় দাই সুধিলে, “আণ্ডাৰপেণ্টৰ চিলনী...? ”
.
.
.
.
দৰ্জী: “৪৫ টকা ”
.
.
.
.
দাম কেইটা শুনি উদয় দাই কিছু পৰ ইফালে সিফালে চাই কিবা এটা চিন্তা কৰিলে আৰু দৰ্জীক ক’লে...
.
.
.
.
.
“তেতিয়া হ’লে আণ্ডাৰপেণ্ট এটাকে চিলাই দিয়ক, কেৱল দীঘলটো ভৰিত পৰাকৈ চিলাব..... ”

# কৃষ্ণ #
by: Hemanta Hazarika

কি কৰো বাৰু এতিয়া...!

আজি ভুল এটা(নে দুটা! )কৰিলো....
.
.
ঘৰলৈ যাবলৈ সাহসেই গোটাব পৰা নাই...
.
.
কি হ’ল জানে~
.
.
আজি দুপৰীয়া অফিচত থাকোতে ফোন এটা আহিল..

বৰ মৰমসনা মাতেৰে এগৰাকীয়ে দুই এটা কথা পাতি সুধিলে,
.
.
“আপুনি বিয়া পতা নেকি..? ”
.
.
মই উত্তৰ দিলো যে নাই, মই অবিবাহিত... পিছে তুমিনো কোন?
.
.
সিফালৰ পৰা উত্তৰ আহিল,
“মই আপোনাৰ মানুহজনীয়ে কৈছো, আহক আজি ঘৰলৈ...! ”
.
.
কৃষ্ণ! কি ভুল কৰিলো...
.
.
.
কিছু সময়ৰ পাছত আকৌ এটা ফোন আহিল...

আকৌ বৰ মৰমসনা মহিলাৰ মাত এটি ভাঁহি আহিল~ সুধিলে,

“আপুনি বিয়া কৰোৱা নেকি..? ”
.
.
এইবাৰ চিধা উত্তৰ দিলো,
“হয়, মই বিবাহিত.. ”
.
.
কিন্তু, সিফালৰ পৰা উত্তৰ আহিল...
“হয় নেকি দগাবাজ..! মই তোমাৰ গাৰ্লফ্ৰেণ্ডে কৈছো... ”
.
.
ছে! এইয়া কি হ’ল...
ভুল শুধৰাবলৈ লগে লগে উত্তৰ দিলো..
“নাই, নাই বেবী.. ধেমালীহে কৰিছো..! ”
.
.
.
আৰু এইষাৰ শুনি সিফালৰ পৰা এটা বিস্ফোৰণ হ’ল...
“বেবী..! হয়নে..! বিয়া পতা ইমান দিন হ’ল, মোকতো ঘৰত এদিনো এনেকৈ মাতি নাপালে... আহক আজি ঘৰলৈ... ”
.
.
.
.
দেখিলে..! কি কৰো বাৰু এতিয়া...!
by: Hemanta Hazarika

উদয় সংবাদ:ডাক -টিকত এটাও আনি দিয়ক...

সেই যে ‘অভিজাত ’ বিয়াখন খাইছিল... উদয় দা আৰু আশীস দাই...

তাৰ পিছদিনা উদয় দা বিছনাত... হস্পিতেলৰ...

হাত শুকোৱাবই পৰা নাই...

ৰাতিলৈ অলপ অহা -যোৱা কমাত নাৰ্চে কিবা অলপ খাবলৈ দিলেহি...

খানা দেখি উদয় দা ফিউজ্... নাৰ্চক ক’লে,
“এইয়া কি হে ..! এচামুচ দালি, এচামুচ ভাজি.. আৰু ৰুটিখন ৰুটি নহয় যেন এটকীয়া কইন্ এটাহে... ”

নাৰ্চৰ গহীন উত্তৰ, “ডাক্তৰে এনেকৈয়ে দিবলৈ কৈছে...! ”

দুই মিনিটমান ইফালে- সিফালে চাই উদয় দাই নাৰ্চক ক’লে,

“তেতিয়া হ’লে ডাক -টিকত এটাও আনি দিয়ক... ”

নাৰ্চে সুধিলে, “আপুনি আকৌ ডাক -টিকতটোৰে কি কৰিব..! ”

আমাৰ উদয় দাই কি ক’লে জানে...
.
.
.
.
.
.
.
.
.

“কিয়, এইখিনি খাই মুখ মচিবলৈ নেপকিন এখনো নিবিচাৰিম নেকি...! ”
by: Hemanta Hazarika

assamese lady driver


এদিন কনটিলৌ

এদিন কনটিলৌৰ অসমীয়া ক্লাচত প্ৰস্ৰাৱ লাগিল~

সুধিলে... “মেডাম, মে’ আই গ’ টু ৱাচৰুম..? ”
.
.
.
মাষ্টৰণীয়ে খঙেৰে উত্তৰ দিলে..
“অসমীয়া ক্লাচত সকলো অসমীয়াত ক’ব লাগিব... ”
.
.
কনটিলৌয়ে পুণৰ অসমীয়াত সুধিলে,
“মহোদয়া, প্ৰসাৱ কৰিবলৈ যাঁওনে..? ”
.
.
মাষ্টৰণী: “অ’ যোৱা.. ”
.
.
.
পিছদিনা কনটিলৌৰ ইংৰাজী ক্লাচত প্ৰস্ৰাব লাগিল আৰু সুধিলে,
“মহোদয়া, প্ৰস্ৰাব কৰিবলৈ যাঁওনে..? ”
.
.
মাষ্টৰণীয়ে পুণৰ খঙেৰে উত্তৰ দিলে,
“ইংৰাজী ক্লাচত সকলো ইংৰাজীত সুধিবা.. ”
.
.
কনটিলৌয়ে পুণৰ সুধিলে,
“মেডাম, মে’ আই গ’ টু ৱাচৰুম..? ”
.
.
মাষ্টৰণীয়ে ক’লে,
“অ’কে, গ’.. ”
.
.
.
এইবাৰ কনটিলৌয়ে থিক কৰিলে যে আন কোনো মেডামক সি আৰু খং কৰিবলৈ সুবিধা নিদিয়ে... যি বিষয়ৰ ক্লাচ্, সেইমতেই ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিব...

পিছদিনা মিউজিক ক্লাচত তাৰ প্ৰস্ৰাৱ লাগিল আৰু মাষ্টৰণীক চিধাচিধি কৈ দিলে...
.

.
.
.
.
.
.

“ইয়াই ৰে, ইয়াই ৰে, জোৰকৈ চুচু লাগিছে ৰে.. ”
By: Hemanta Hazarika

গৰুৰ বিষয়ে ৰচনা...

গৰু এবিধ ডাঙৰ জন্তু৷ ইয়াক চাৰিঠেঙীয়া জন্তু বোলে ৷ সেইবাবে ইয়াৰ চাৰিখন ঠেং আছে৷ আগৰ দুখন আগ ঠেং, পাছৰ দুখন পাছ ঠেং৷ ইয়াৰ দুটা চকু, দুখন কাণ, দুটা ফুটাথকা এটা নাক, আৰু এডাল নেজ৷ ইয়াৰ নেজডাল বৰ দীঘল আৰু ধুনীয়া, মাইকী মানুহৰ বেণীডালৰ নিচিনা৷ মতা আৰু মাইকী দুয়োবিধ গৰুৰে নেজ থাকে৷ মাইকীগৰুৰ নেজবিলাকত চুলি বেছি থাকে৷ ই ঘৰচীয়া যদিও ই ঘৰত নাথাকে, গোহালিতহে থাকে৷ কিছুমান গৰুৰ শিং থাকে , কিছুমানৰ নাথাকে, কাৰণ সিহঁতে লাও খায়৷ সেইবাবে সিহঁতক লাওখোৱা গৰু বুলিও কয়৷ জাতিলাও, ৰঙালাও, পানীলাও আদি বহুতো প্ৰকাৰৰ লাওখোৱা গৰু আছে৷

সাধাৰণতে গৰুৱে ঘাঁহ খায়৷ নহলে যি পায় তাকে খায়৷ বিহাৰী গৰুৱে চাধাও খায়৷ আজিকালি গৰুৱে প্লাষ্টিকৰ পেকেটো খায়৷ সেইবিলাক গৰুৰ গাখীৰ প্লাষ্টিকৰ পেকেটত ওলায়৷ যেনে: পূৰবী, আমূল, সৰস ইত্যাদি৷ সেইবিলাক দোকানতো পোৱা যায়৷ নেমুটেঙা বেছিকৈ খোৱা গৰুৰ গাখীৰ ফাটে৷ কিছুমান গৰুৱে দৈ গাখীৰ দিয়ে, কিছুমানে ক্ৰিম দিয়ে আৰু বেছি ঠাণ্ডা ঠাইৰ গৰুৱে মাখন দিয়ে৷ মৰুভূমি আদি অতি শুকান ঠাইৰ গৰুৱে পাউডাৰ গাখীৰ দিয়ে৷

গৰুয়ে হাঁহিলে বৰ ধুনীয়া দেখি কাৰণ ইয়াৰ দাঁত এপাৰি৷ গৰুৱে সকলোকাম শ্লোমোচনত কৰে৷ এবাৰত ঘাঁহ চোবাবই নোৱাৰে৷ এবাৰ খোৱাৰ পাছত আকৌ বমি কৰি সেইবিলাক পাছত দুঘন্টামান চোবাই চোবাই থাকে৷ তাকে পাগুলা বুলি কয়৷ কাম নাথাকিলে গৰুৱে তেনেকৈ টাইম পাছ কৰে৷ মানুহেও গৰুৰ নিচিনাকৈ টাইম পাছ কৰিবলৈ চুইং গাম আবিষ্কাৰ কৰিছে৷ যেনে, হেপি ডেন্ট, চেন্টাৰ ফ্ৰেচ , বাবুল গাম ইত্যাদি৷ বাবুল গামত ডাবুল টাইম পাছ হয়৷

কিছুমান গৰু ৰাস্তাত থিয় দি থাকে৷ সিহঁতক স্পিড ব্ৰেকাৰ গৰু বোলা হয়৷ সিহঁত মানুহৰ নিচিনাই৷ হৰ্ণ শুনিলেও ৰাস্তা এৰি নিদিয়ে৷ যেন ৰাস্তাটো সিহঁতৰ শহুৰেকৰহে৷ শাক-পাচলিৰ বজাৰত ঘূৰি ফুৰা গৰু বিলাকে দোকানে-দোকানে চান্দা উঠাই ফুৰে কাৰণে সিহঁতক চিণ্ডিকেট গৰু বোলা হয়৷

গৰু বৰ উপকাৰী৷ কেতিয়াবাহে খং উঠিলে খোঁচে৷ গৰুৱে হাল বাব জানে, গৰুগাড়ী চলাবও জানে৷ আৰু বহুত কাম কৰিব জানে৷ গৰুৱে হাগিলে যি পদাৰ্থ ওলায়, তাকে গোৱৰ বোলে৷ ই দেখাত সেউজীয়া ৰঙৰ৷ খুব পনীয়া গোবৰ ওলালে চেৰেলিউৱা বুলি কোৱা হয়৷ আন্ধাৰত গোৱৰ গচকিলে বৰ খং উঠে৷
by: ডঃ মাখন লাল দাস

কুকুৰৰ বুদ্ধি

এবাৰ এটা কুকুৰে জংগলেৰে গৈ থাকোঁতে ৰাস্তা হেৰাই গৈছিল৷ তেনেতে এটা বাঘ তেওঁৰ ফালে অহা দেখি ডিঙি শুকাই গৈছিল আৰু ভাবিছিল মোৰ আজি আৰু ৰক্ষা নাই৷
,
,সন্মূখত এডাল শুকান হাড পৰা দেখি কুকুৰে বুদ্ধি কৰি বাঘটোৰফালে পিঠ দি হাডডাল কামুৰি আছিল আৰু জোৰে জোৰে কৈ আছিল যে আজি বাঘটো বহুত মজা লাগিল,,,,,যদি আৰু এটা পাও পেট ভৰাই খাম,,,,,,,,
বাঘটোয়ে এই কথা শুনি ভাবিলে আজি মোৰ ক্ৰিয়াকৰ্ম হ'ব কিজানি,,,এতিয়াই পলাও৷
এইবিলাক ঘটনা ওপৰৰ পৰা এটা বান্দৰে চাই আছিল,,,,আৰু ভাবিছিল কথাবোৰ বাঘটোক ক'লে তেওৰ লগত ভাল বন্ধুও হ'ব আৰু শান্তিতে থাকিব পাৰিম৷ এইবুলি বান্দৰটোৱে বাঘটোক কবলৈ পিছে পিছে গল আৰু কুকুৰটোৱে এইবোৰ নাটক কৰিছিল বুলি ক'লত বাঘটোৱে বান্দৰটোক পিঠিত ওঠাই লৈ কুকুৰটোক মজা বুজাবলৈ আহি আছিল৷

কুকুৰটোৱে এইবোৰ দেখি আকৌ পিঠ ই পিছফাল কৰি দি জোৰে জোৰে ক'লে যে বান্দৰটোক পঠাবলৈ এক ঘন্টা হৈ গ'ল এতিয়াও যে নাহিল কি হ'ল,,,,,,,!!!!
by: Jiarul Hoque Sarkar

আশীস দা মানুহজন বৰ হিচাবী

আজি আশীস দাৰ চিক্ৰেট্ এটা কৈছো.... দায়, দোষ নধৰিব...

.
.
.
আশীস দা মানুহজন বৰ হিচাবী (! ), মিতব্যয়ী (! )...

... আজি -কালি হ’বই লাগে দিয়কচোন~
.
.
.
এই দুদিনমান আগতে আশীস দাৰ দূৰ সম্পৰ্কীয় মামা এজন ঢুকাল...
.
.
ঘৰৰ মানুহে আশীস দাকে নিউজ্ পেপাৰত শ্ৰদ্ধাঞ্জলিটো প্ৰকাশ কৰাৰ দায়িত্ব দিলে...
.
.
দাদাই নিউজ্ পেপাৰ অফিচলৈ ফোন লগালে~
.
.
“মোৰ /আমাৰ মৰমৰ বিকুল মামা ঢুকাল...”,

“কিমান খৰছ হ’ব..? ”
.
.
উত্তৰ আহিল.. “৫০০ মান টকা হ’ব... ”
.
.
আশীস দাই কিবা এটা চিন্তা কৰি ক’লে..
“বিকুল মামা ঢুকাল ”

“এইবাৰ কিমান হ’ব..? ”
.
.
.
.
.
আকৌ উত্তৰ আহিল..
“নহ’ব.., কমেও ৮টা শব্দ হ’ব লাগিব.. ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. আশীস দাই কিছু পৰ চিন্তা কৰি ক’লে...
.
.
.
“থিক আছে লিখক.. ”

“বিকুল মামা ঢুকাল scooter for sale contact 904100653 ”

(দেখিলে আশীস দাৰ “এক গুলীত দুই চিকাৰ ”)
by: Hemanta Hazarika

সেই একেই কাহিনী

আমাৰ আশীষদা বোলে কেইদিনমানৰ আগতে থকা কলেজ হোষ্টেলটো চাবলৈ গৈছিল।তাত তেওঁ থকা ৰূমটোৰ দর্জাখনত গৈ টোকৰ মাৰিলগৈ।এজন ল'ৰাই দর্জা খুলি দিলে।ভিতৰত সোমাই আশীষদা নষ্টালজিক হৈ পৰিল।
কবিতাৰ সুৰত তেওঁ কৈ উঠিল- আস্ সেই একেখনেই খিৰিকী একেই টেবুল একেই বিছনা।সকলোতে তেওঁ আলফুলে হাত ফুৰাই গ'ল।
...হঠাৎ তেওঁ বিছনাৰ তললৈ হাউলি চালে.....

আচৰিত!এজনী ছোৱালী লুকাই আছিল।
ডেকাজনে তৎক্ষণাত কৈ উঠিল- ভুল নকৰিব মহাশয়,এয়া মোৰ ভাগিনীহে,মোৰ খবৰ লবলৈ আহিছিল।

কাণফুলি হেৰুৱাৰ বাবেহে তাই তেনেকৈ বিচাৰি আছে।আশীষদাই পুনৰ কৈ উঠিল-..
.
.
.
.
.
..-আৰু সেই একেই কাহিনীৰ পুনৰাবৃত্তি!
by: Ripunjoy Chetia

আজি কি খাই আহিলি ?

আজিৰ পৰা প্ৰায় ১০ বছৰ মান আগৰ কথা
এখন স্কুলত এজন শিক্ষক আছিল, তেওঁ সদায় ছাত্ৰ ছাত্ৰী বোৰক বৰ মৰম কৰিছিল আৰু কেতিয়াবা কাৰোবাক সুধিছিল "আজি কি খাই আহিলি ? , বা আজি ভাত কিহেৰে

খা ই আহিলি " ইত্যদি ইত্যাদি ৷

এদিন এনেকৈয়ে এজন ছাত্ৰ ক সুধুতে সি কলে "ছাৰ আমাৰ মাই আজি পায়স বনাছিলে তাকে খাই আহিলো "তেতিয়া শিক্ষক জনে কলে" তুৰ মাৰই বনোৱা পায়স অকনমান কালিলৈ মোৰলৈ লৈ আহিবি চোন "কথা মতে পিচদিনাখন লৰাটোৱে এটা চৰিয়াত পায়স অলপমান লৈ গ'ল
বাটত ল'ৰা টোৰ প্ৰেসাব কৰিবলগাত সি ৰাস্তাৰ কাষতে সি পায়সৰ চৰিয়াটো থৈ প্ৰেসাব কৰিব গ'ল আৰু ঘুৰি আহি দেখে যে এটা কুকুৰে পায়স খিনি খাই আছে , সি কুকুৰ টোক খেদি আধা খোৱা পায়স খিনিকে লৈ স্কুল পালেগৈ আৰু শিক্ষক জনক খাবলৈ দিলে

শিক্ষক জনে খাই লৈ কলে "বঢিয়া হৈছে আৰু অকনমান আনিব নোৱাৰিলিনে ৷ "তেতিয়া ছাত্ৰ জনে কলে "এঃ নকব আৰু ছাৰ , সৰহকৈ য়ে আনিছিলো বাটতে আধা কুকুৰে খালে কাৰণেহে "
তেতিয়া শিক্ষক জনে খঙতে তাক দুচাট মান দি সি অনা চৰিয়াটো ভাঙিবলৈ ধৰিলে, ইয়াকে দেখি ছাত্ৰ জনে কি ক'লে জানেনে

ছাৰ ছাৰ সেইটো নাভাঙিব , সেইটোত ৰাতি মায়ে মূটে ৷ "
by: পবিত্র শইকীয়া

মোৰ ত্ৰিশূল দাল

দেৱতা সকলৰ কাতৰ অনুৰুধত সিদিনা ভঙুৱা বাবা শিৱই ধ্যানৰ পৰা মূৰ তুলিলে কোনোমতে। অত্যাচাৰী অসুৰ এটাক দমন কৰিবলৈ শিৱ ৰেদি হল।
: হেৰা মোৰ ত্ৰিশূল দাল আনাহে। শিৱই পার্বতীক কলে।
: সেইদাল নাই, কার্তিকে নিছে। পাকঘৰৰ পৰাই পার্বতীৰে উত্তৰ দিলে।
: মোৰ ত্ৰিশূল দালৰ লগত আকৌ তাৰ কি কাম। শিৱ জাঙুৰ খাই উঠিল।
: এ নকবা আৰু, মই মানা কৰাতো নুশুনিলে। সি হেনো গার্লফেণ্ডৰ লগত মেগী খাবলৈ যায়। যাওঁতে কৈ গৈছে, বোলে দেউতা কাটা চামুচ পাতকে লগত লৈ যাওঁ।

By: সীমান্ত কেওঁট

লরা সকলর কিছুমান গুণ




আজি ছোবালী সকলর হৈ ....
লরা সকলর কিছুমান গুণর কঠা কও . . . . .
.
.
.
১. লরা সকলে গা ধুবলৈ বর টান পাই . Pasport siz, stump siz ত গা ধুবে ।
.
.
.
.
২. মদ , ভাঙ , বিড়ি , চাদা ইত্যাদির প্রতি বেছি ভাগ লরাই আসক্ত ।
.
.
.
.
৩. ধার করি হলেও ছোবালীক রেষ্টুরেন্টত খুবাই বর গৌরব অনুভব করে ।
.
.
.
.
.
৪. ছোবলী সকল তেওলোকর বাবে মাল ! !
.
.
.
.
.
৫.কোনে কেইজনী পটালে সেয়া তেওলোকর আলোচ্য বিষয়
.
.
.
.
.
.
.
আরু নকও দেই মারিব এতিয়া

বছাওওওওওওওওও ও ও ।


By: Abhijit Chetia

মই মনমোহন

ফলাফল ঘোষণাৰ পিছৰ কথা !

যোৱা কালি দিগ্বিজয় সিংহে আহি ৰাহুল গান্ধীক কলে---- "চল বেটা, এবাৰ ফুৰি আহো "

ৰাহুল : এনেয়ে ইমান বেয়াকৈ হাৰিলো এতিয়া মানুহক মূখ কেনেকৈ দেখাম, নাযাঁও ফুৰিব ।

দিগ্বিজয় : মই আছো নহয় বাবা, তুমি চিন্তা নকৰিবা । এটা কাম কৰো দিয়া, তুমিও এখন শাৰী পিন্ধি লোৱা মইও এখন শাৰী পিন্ধি লও, কোনেও আমাক চিনিব নোৱাৰে ।

কথামতেই কাম !

দুয়ো শাৰী পিন্ধি ইণ্ডিয়া গেট
পালেগৈ ।

গেটৰ ওচৰত এজনী অঘৰী যেন লগা মহিলা সিঁহতৰ কাষ চাপি আহি সুধিলে ----

" তহঁত দুটা ৰাহুল আৰু দিগ্বিজয় নহয়নে " ?

দিগ্বিজয় : নহয়টো, আমি 'সীতা আৰু গীতা' হে ...!

মহিলা : মই ভালকৈ জানো তহঁতে মিছা কৈছে । তহঁত 'দিগ্বিজয় আৰু ৰাহুল' !

এইবাৰ ৰাহুল গান্ধী ভেশধাৰী মহিলা গৰাকীয়ে সুধিলে----

কি প্রমাণ আছে তোৰ ওচৰত ??

..
..
..
..

....... প্রমাণ লাগে, চা তেন্তে

..

..

(শাৰী খন ঢাঙি) এইয়া ভালকৈ চা !

মই মনমোহন, তহঁতৰ প্রধানমন্ত্রী !
By: Dípankar Nath

র্গালফেণ্ড


বন্ধুসকল, আজি এবিধ আছৰিত প্রাণীৰ বিষয়ে পঢ়ো আহক....!

যাৰ নাম হ'ল ---- "র্গালফেণ্ড" !

এই প্রাণীবিধ সহজে চহৰ অঞ্চলত উপলব্ধ ।

ইহঁতৰ প্রধান খাদ্য হ'ল ---বয়ফেণ্ডৰ 'মানিবেগ' টো !

তৃণভোজী প্রাণীয়ে এঠাইত ঘাঁহ শেষ হলে ঠাই সলনি কৰাৰ দৰে এই প্রাণী বিধেও খাদ্যৰ সন্ধানত এজনক এৰি আনজনক চিকাৰ কৰিব পাৰে ।

প্রানী বিধৰ প্রিয় ঠাই হ'ল -- শ্বপিং মল, ৰেষ্টুৰা, বাইকৰ পিছ ছিট টো ।

প্রাণী বিধে হাতত সদায় কিবা এডাল 'ষ্মার্ট ফোন' নামৰ যন্ত্র লৈ থাকে । 'মিছকল' দিয়া টো প্রাণীবিধৰ পৰম্পৰাগত লক্ষণ !

..
..

ইন্টাৰনেটৰ ভাষাত প্রাণী বিধক 'ভাইৰাছ' বুলি কোৱা হয় ।

যিয়ে আপোনাৰ পকেট অকষ্মার্টে 'ফৰমেট' মাৰিব পাৰে !

সেইহে বন্ধুসকল --

অনুগ্রহ কৰি আপোনালোকৰ 'র্গালফেণ্ড' ৰ নাম্বাৰ বোৰ মোক দিয়ক !

কাৰণ

মই জন্ম সূত্রেই এটা --

..

..

...."প্রফেচ'নেল এন্টিভাইৰাছ" !
By: Dípankar Nath

বুৰঞ্জীমুলক নাটক

আমাৰ গাওঁত নাটক এখনৰ আখৰা চলি আছে । বুৰঞ্জীমুলক নাটক আকৌ ।
মই পৰিচালকক খাতিৰ কৰিলো বোলো মকো এটা পাৰ্ট দিয়ক । পৰিচালকে নিদয়ে আগতে অভিজ্ঞতা নাই বাবে । ময়ো নাছোৰ বন্ধা –সৰু পাৰ্ট এটাকে দিয়ক এবাৰ ওলাব পৰা মই আপোনাক নাটকৰ দিনা বস্তু অকন খুৱাম (বিলাতি সৰুকৈ কাণে কাণে কলো) ।
লগে লগে পৰিচালক ৰেডি একাষলৈ মাতি আনি মোক ক’লে ভীমৰ পাৰ্টটোকে দিম মাত্ৰ এটা চিন মই তোক ডাইল’গ খিনি আৰু কেনেকৈ ওলাব লাগে লিখি দিম তই ঘৰত পূৰা মুখষ্ঠ কৰিবি আখৰা কৰিব নালাগে চিধা মঞ্চত মই লিখি দিয়া খিনি গাই যাবি আৰু ডাঙৰ গদা এটা বনাই আনিবি আৰু (সৰুকৈ কাণে কাণে মোক হাফ এটা আৰু মেকআপৰ জনক পোৱালি এটা হা ।)
ঘৰত আহি লিখিদিয়া খিনি পুৰা মুখষ্ঠ কৰি পেলালো ।
নাটকৰ দিনা ঘৰৰ ছাগলি এটা বেছি
সকলোকে সন্তুষ্ঠ কৰি মঞ্চত উঠিলো
মনতে ভাবি গাঁওৰ ধুনীয়া ছোৱালিবোৰ
মোৰ পিচত পৰিবই এইবাৰ বুলি।
ডাইৰেক্টৰে লিখি দিয়াৰ দৰে মঞ্চত গাই গ’লো-----
মাতিত গোৰ মাৰি ভীমৰ প্রবেশ কাণ্ডতলৈ ডাঙৰ গদা
----------------------------------
তাৰ পিছত কি হ’ল নকও আৰু লাজ লাগেহে
আজিলৈ হাৱাই চেণ্ডল নিকিনাকে চলি আছো দিয়ক ।

(বন্ধু সকল আপোনালোক হে কলো আনক নকবদে আজিও গাওঁত চেৰেলা ভীম বুলি মাতে এই অমুকাক )

By:Nabajyoti Deka

ডাক্টৰ আৰু ৰোগী

ডাক্টৰ - আপুনি ভয় নাখাব । মই ফটকে উঘালি আনিম। গমেই নাপাব । দুখ পোৱাৰটো দুৰৰ কথা।
ৰোগী - নাই নাই ডাক্টৰ , মোৰ বৰ ভয় লাগিছে । দুখ পালে কি হ'ব।
ডাক্টৰ - এটা কাম কৰক , ইয়াতে ৰামৰ বটল এটা আছে ২ পেগ মান মাৰি লক। ভয়টো নাইকীয়া হ'ব।
কিছু সময়ৰ পাছত

ডাক্টৰ - সাহস বাঢ়িছেনে ?
ৰোগী - কোন কুত্তাই দাঁত উঘালে চাম নহয় । দাঁতত হাত দিলেই ঘুচিয়াই নাক ভাঙি দিম।
By: Biman Borgohain

চিভচাগৰৰ কথা

বহুত পুৰণা। দিবলৈ মন নাছিল। কিন্তু খলইতাৰ কাৰণে হামু বেকত কৰন্তি। বেয়া পালে মনে মনে পঢ়িব হা।

খলইতা এদিন ছেংমাইৰ অৰিজিনেল ঘৰলৈ গৈ আছিল। বাটতে চাইকেলখনৰ চেইন পৰিল। চেইনডাল তুলিলে কিন্তু হাতখন লেতেৰা হ'ল। মানুহ এঘৰত হাতখন ধুবলৈ সোমাল। দুৱাৰ মুখতে হনুমান আৰু মনমোহন সিংৰ ফটো লগাই থৈছে। ভেৰী স্মাৰ্ট ছোৱালী এজনী ওলাই আহিল। বহিবলৈ ক'লে। খলইতা বহিল। ছোৱালীজনীক মাকে ভিতৰৰ পৰা চিঞৰিলে।
: কোন আহিছে অ'? ধানখিনি ক'ত আছে? তই এইফালে আহছোন।
: আই ডোণত।
খলইতাই ভাবিলে i don't.. বাপ্পা ঐ কি চলি এইটো। বেছ টেলেণ্টেড দে।
: কিমান পঢ়িলা ভণ্টি?
: আইয়ে নিদিলে।
খলইতাই ভাবিলে আই এ পৰীক্ষা নিদিলে বেচেৰী। এইটো আপি মজ্জা। আকৌ আহিম দক বুলি খলইতাই খুব জোৰেৰে চাইকেল চলাই চেংমাইৰ ঘৰ পালেগৈ। কেছটো ক'লত চেংমায়ে ক'লে সেইটো আপিক চিনি পাওঁ। নাং-ৰ আপায়েকৰ পেহিয়েকৰ ছোৱালী। সেইটো মোৰ হে চলি। তই লাইন নামাৰিবি। তই লাগিলে নাং-কে এক এপ্ৰিলৰ দিনা তাৰাই মাৰিবি।
: মোৰ চাইকেলৰ চেইন পৰা প্লাচ কা নাম বটা ৰে টু।-খলইতা গৰজি উঠিল।
: চিভচাগৰ।

বাকিখিনি আৰু কি ক'ম। খলইতাই ক'ব সুধিলে চিভচাগৰৰ কথা।

By: Chandan Jyoti

আমাক চাইড দিয়া ৰে


আমাক চাইড দিয়া ৰে আমিতো কাওৰি বালা

************

মানুহৰ মগজটো এটা আজৱ যন্ত্র । দিনৰাতি ২৪ ঘন্টাই কাম কৰে । জন্মৰ পৰা মৃত্যু পর্যন্ত কাম কৰিয়েই থাকে । মাত্ৰ পৰীক্ষাৰ হলত সোমুৱাৰ আগে আগে কাম কৰাৰ বন্ধ কৰি দিয়ে ।

*************

আমাৰ জীৱনত সূর্যতকৈও চন্দ্ৰৰ প্ৰয়োজন বহুত বেছি । কাৰণ ৰাতি যেতিয়া পোহৰ নাথাকে তেতিয়া চন্দ্ৰই পোহৰ দিয়ে ।

*************

শিক্ষক :- আনজনে শুনিব নিবিচাৰিলেও যিয়ে অনর্গল কথা কয়, তাক কি বুলি কোৱা হয় ?

ছাত্র :- ছাৰ, তাকে কোৱা হয় শিক্ষক ।

*************

এটা হাতী আহি থকা দেখি....

১ম পৰুৱা :- মই সেইটোক মাৰি পেলাম |

২য় পৰুৱা :- মই তাৰ ঠেং ভাঙিম |

৩য় পৰুৱা :- বেচেৰাক এৰি দে । আমি ৩ টা, আনফালে সি এটাহে !

*************

সৈন্য :- ছাৰ, আমি পলাবলৈ কোনো পথ নাই । শত্রুৱে চাৰিওফালে আগুৰি ধৰিছে ।

মেজৰ :- ভয় নকৰিবা, এতিয়া আমি যিকোনো ফালেই এটেক কৰিব পাৰিম ।

*************

শিক্ষক :- তোমাৰ দেউতাৰ বয়স কিমান ?

ছাত্র :- মোৰ আৰু মোৰ দেউতাৰ বয়স একেই |

শিক্ষক :- কি ? এইটো কেনেকৈ সম্ভব ?

ছাত্র :- আৰেই ছাৰ, মই জন্ম হোৱাৰ পাছৰ পৰাইতো তেওঁ দেউতা হৈছে ।

************

দত্ত :- যোৱাকালি চুট-পেনট পিন্ধি বজাৰলৈ গৈছিলো, শাক পাচলিৰ দাম বহুত ললে, কিন্তু আজি গেণ্জী আৰু লুঙ্গি পিন্ধি গ'লো দাম কম ললে |

কলিতা :- কাপোৰ নিপিন্ধাকে গ'লে ফ্ৰীতেই পাবি |

************

স্বামী :- মই গোঁফ ৰাখিলে কেনেকুৱা দেখিব কোৱাচোন ?

স্ত্রী :- তোমাৰ নাকটো কি ইমানেই ইম্পৰর্টেন্ট হ'ল যে নাকটোৰ তলত আন্দাৰলাইন মাৰিব লাগে ।

************

আমাক চাইড দিয়া ৰে আমিতো কাওৰি বালা


By: Deep Jyoti Nath

Saturday 30 November 2013

মোৰ দেউতা যদি এটা ষাঁড় আৰু মা যদি গাই হ’লহেতেন...

এটা ৯ -১০ বছৰীয়া সৰু ল’ৰা বাছত উঠিল আৰু ঠিক ড্ৰাইভাৰৰ পিছতে বহি একেৰাহে আঁওৰাব ধৰিলে...

মোৰ দেউতা যদি এটা ষাঁড় আৰু মা যদি গাই হ’লহেতেন, মই এটা দমৰা হ’লোহেতেন...
.
.
.

কিছু সময় মনে মনে থাকি পুণৰ আঁওৰাব ধৰিলে~ মোৰ দেউতা যদি মতা হাতী আৰু মা মাইকী হাতী হ’লহেতেন, মই পোৱালী হাতী হ’লোহেতেন...
.
.
.

আকৌ কিছু সময় মনে মনে থাকি পুণৰ আঁওৰাব ধৰিলে~ মোৰ দেউতা যদি মতা গাহৰি আৰু মা মাইকী হ’লহেতেন, মই এটা পোৱালী গাহৰি হ’লোহেতেন...

দুবাৰলৈকে যেনেতেনে সহ্য কৰিলে, কিন্তু এই তৃতীয়বাৰ ড্ৰাইভাৰৰ আৰু সহ্য নহ’ল...
গতিকে গাড়ীত ব্ৰেক্ মাৰি কৈয়েই পেলালে, “ঐ পোৱালী তই যে ইমান চিঁঞৰ -বাখৰ কৰি আছ, তোৰ বাপেৰ ডকাইত আৰু মাৰ বেশ্যা হোৱাহেতেন তই কি হলিহেতেন...? ”
.
.
.

“হি: হি: আংকল, একেবাৰে সহজ উত্তৰ~ আপোনাৰ দৰে এজন বাছ ড্ৰাইভাৰ হলোহেতেন...” , লৰাটোৱে তপৰাই উত্তৰ দিলে...!!!

(মূল কথাখিনি ইংৰাজী ভাষাৰ এটি ৰগৰত পাই নিজে অনুবাদ কৰি, কিছু মছলা সংযোজন কৰি আপোনালোকলৈ আগবঢ়ালো )


By: Hemanta Hazarika

পুলিচ নগেন...

এবাৰ স্কটলেণ্ড য়াৰ্ড, কেজিবি আৰু ভাৰতৰ পুলিচৰ মাজত প্ৰতিযোগিতা হৈছিল কোন সকলোতকৈ ভাল পুলিচ তাকে চাবলৈ৷ ভাৰতৰ দলটোৰ নেতা আছিল আমাৰে নগেন৷
প্ৰতিযোগিতা হ'ল এখন অটব্য অৰণ্যৰ কাষত৷
সকলোকে কোৱা হ'ল,
অৰণ্যৰ ভিতৰলৈ সোমাই যাব লাগিব আৰু এটা বাঘ ধৰি আনিব লাগিব৷ যিটো দলে কম সময়ৰ ভিতৰত বাঘ এটা ধৰি আনিব, সেইটো দলেই জিকিব৷
প্ৰথমে গ'লস্কটলেণ্ড য়াৰ্ড৷ প্ৰায় এঘন্টামানৰ ভিতৰতে বাঘ এটা ধৰি আনিলে৷
তাৰ পাছত গ'ল কেজিবি৷
তেওঁলোকে আধাঘন্টাতে ধৰি আনিলে৷
এইবাৰ গ'ল নগেনৰ দল৷
আধাঘন্টা গ'ল, এঘন্টা গ,ল, দুঘন্টা গ'ল... দলটোৰ দেখা-দেখি নাই৷ প্ৰায় ছঘন্টামান পাৰ হোৱাৰ পাছত সকলোৰে চিন্তা হ'ল, কিজানি নগেনৰ দলটোক বাঘে........
বেছি অপেক্ষা কৰা উচিত নহ'ব বুলি ভাবি সকলোবোৰ হাবিৰ ভিতৰ সোমাই গ'ল৷ কিছুদূৰ যোৱাৰ পাছত এডাল ডাঙৰ গছৰ তলত দেখা গ'ল নগেনৰ দলটোক৷
নগেনেহঁতে এটা ভালুক ধৰি গছত বান্ধি লৈ উধাই-মুধাই পিটিছে আৰু কৈছে
: ঐ তই কৈ দে তই বাঘ বুলি
ভালুকটোৱে কয়,
: মই ভালুকহে
: নাই তই বাঘ , কৈ দে বাঘ বুলি৷ বাঘ বুলি ক'৷


By: ডঃ মাখন লাল দাস

বুদ্ধিয়ক কনটিলৌ


এদিন শ্রেণী কোঠাত বাইদেউয়ে কণমানি ছাত্র-ছাত্রী সকল বুজাই আছে -----

" যদি তোমালোকে শুদ্ধ মনেৰে ভগবানক পূজা কৰা তেন্তে মনৰ কামনা পূর্ণ হবই " ।

বুদ্ধিয়ক কনটিলৌ : মিছা কথা বাইদেউ !!

যদি তেনেকুৱা হ'লহেতেন আপুনি তাত থিয় হৈ নাথাকে ----

..

..

..

..

..

..

মোৰ দুবাহুত সোমাই থাকিলহেঁতেন ।
By: Dípankar Nath

আশিষ দা আৰু ৰামায়ণ


আমাৰ আশিষ দা অধিবক্তা পঢ়ি থকা সময়ৰ কথা । উদয় দাই কেচ এটা আনিছে সমাধান কৰিব লাগে ।

ৰামায়ণৰ সীতাক ৰাৱনে হৰণ কৰা নাছিল, সীতা নিজে গৈছিল।
আশিষ দা ৰামায়ণ পঢ়া আৰম্ভ কৰি দিলে । আৰু আইন ৰ কিতাপ আৰু এটা সমাধান দিলে

-“মায়াবী সোণৰ হৰিণা ধৰিবলৈ ৰামে পহু ৰূপী মায়াবী ৰাক্ষস মাৰীচক খেদি গৈছিল। বহুদুৰ গৈয়ো যেতিয়া ৰামে হৰিণ ধৰিব পৰা নাছিল তেতিয়া উপায়ন্তৰ হৈ ৰামে হৰিণক উদ্দেশ্যি শৰ মাৰিছিল। মৰাৰ আগেয়ে মাৰীচে ৰামৰ মাতেৰে কাতৰ স্বৰেৰে ‘ভাই লক্ষ্ণণ। ৰাক্ষসে মোক মাৰিলে, তুমি তৎক্ষণাৎ আহি মোক ৰক্ষা কৰা বুলি চিঞৰিলে। সীতাৰ ৰখিয়াৰ দায়িত্বত থকা লক্ষ্ণণক সীতাই স্বামীক ৰক্ষা কৰিবলৈ পঠাই দিছিল | তেতিয়াই ৰাৱণে ব্ৰাহ্মণৰ বেশ ধৰি সীতাক হৰণ কৰি লৈ গৈছিল।”

-“সেই কথা সকলোৱে জানে কিন্তু সীতা দেৱীয়ে জনক ৰজাৰ ঘৰত থকা প্ৰকাণ্ড হৰধণুখন বাওঁহাতেৰে দাঙি সোঁহাতেৰে ঘৰ মচি আনিছিল। আচলতে জানকী মানৱী নহয়, দেৱী লক্ষ্ণী আছিল। তেওঁৰ ক্ষমতাৰ তুলনা নাই, তেওঁ মহাশক্তিশালিনী দেৱী। গতিকে মহাদেৱৰ সেই ধনুখন দাঙি ধনুৰ তলৰ ঠাইখিনি মচি অনা মিছা নহয়।”

জানকী সীতাই যিখন হৰধনু বাওঁ হাতেৰে দাঙি ধৰি অনায়াসে সদায় ধনুৰ তলৰ ঠাইখিনি মচিছিল সেইখন ধনু সয়ম্বৰ
সভালৈ আনোতে প্ৰকাণ্ড আঠটি চকাযুক্ত গাড়ীত উঠাই শতাধিক মানুহে ঠেলি ঠেলি আনিছিল। দেৱী সীতাই অনায়াসে বাওঁহাতেৰে দাঙিব পৰা ধনুখন ৰাজসভালৈ আনোতে যিদৰে আনিছিল তাৰপৰা বুজাযায় সেইখন এখন প্ৰকাণ্ড ধনু
আছিল। দেৱী জানকীৰ সয়ম্বৰ সভালৈ পৃথিৱীৰ বিভিন্ন ঠাইৰ প্ৰতাপী-মহাপ্ৰতাপী বহু ৰজা- ৰাজকুমাৰৰ আগমণ ঘটীছিল। তাৰ মাজত লংকাধিপতি ৰাৱণো আছিল। সেই ৰাৱণে কিন্তু হৰধনুখন ধনু ৰখা ঠাইৰপৰা চাৰি আঙুল ওপৰলৈও তুলিব পৰা নাছিল। 

তাৰ পৰা বুজা যায় যে তেওঁৰ শক্তি দেৱী জানকীতকৈ বহুগুণে কম আছিল। 

তেন্তে আপোনালোকে কওকচোন সেইজনী দেৱী জানকীক ৰাৱণে বনৰ মাজত হাতৰ ধৰি হৰণ কৰাৰ শক্তি আছে বুলি কেনেকৈ বিশ্বাস হয় ? মই ভাবো জানকীয়ে ইচ্ছা কৰিয়ে ৰাৱণৰ লগত গুচি গৈছিল। কাৰণ শক্তিৰে ৰাৱণে জানকীক
কেতিয়াও বলে নোৱাৰিলেহেঁতে।”

আদালতৰ ওচৰত আশিষ দাৰ সেই যুক্তি খণ্ডন কৰিবলৈ একো উত্তৰ নাছিল । যুক্তি শুনি আদালতে “হায় মা জানকী” বুলি আশিষ দাৰ হকে ৰাই দিলে।

সম্পূৰ্ণ ধাৰ কৰা।


By: Bitupon Saikia

Friday 29 November 2013

কোন কুকুৰৰ পোৱালী ৰে?

এবাৰ থুলুকৰ লগত ঘৈনীয়েকৰ দুৰ্বাদল কাজিয়া। বিষয় সিহতৰ পুতেকে কাক বেছি ভাল পায়। অনেক তৰ্ক-বিতৰ্কৰ পাছত দুয়ো এটা উপায় ভাৱি উলিয়ালে যে পুতেকক গোটাচেৰেক শিলগুটি মৰা হওঁক।
যদি পুতেকে মা বুলি চিঞঁৰে তেন্তে মাক জিকিব আৰু দেউতা বুলিলে থুলুক!
কথা মতেই কাম।
থুলুকে পুতেকলৈ শিলগুটি এটা দলিয়ালে।
কাণ থিয় কৰি থকা থুলুক-থুলুকনীৰ কাণত বাজিলহি...
-
-
-
-
-
"কোন কুকুৰৰ পোৱালী ৰে?"


By: Anupam Medhi

মহাপ্রতাপী ৰজা মহাৰাজ উদয়

আজিৰ পৰা প্রায় ৮০০ বছৰমান আগৰ ঘটনা । অসমৰ উত্তৰ -পশ্চিম প্রান্তত ৰাজত্ব কৰিছিল এজন মহাপ্রতাপী ৰজা মহাৰাজ উদয় । তেওঁৰ উদাৰ , ধার্মিক , নির্ভীক প্রকৃতিৰ আছিল । তেখেতক সুখে দুখে সংগ দিছিল তেখেতৰ অতি ৰূপৱতী , অতিকে মোহনীয় পত্নী মহাৰানী "দর্শনাই " ।

হঠাতে এবাৰ ৰাজ্যত বহুতো বিদ্রোহী সংগঠনৰ আবির্ভাব হল আৰু ৰজাৰ বিৰুদ্ধে মহাযুদ্ধ ঘোষনা কৰিলে । প্রজা হিতঁৰ বাবে মহাৰাজেও সিদ্ধান্ত লৈ সৈন্য -সামন্ত ,হাতী -ঘোৰা লৈ যুদ্ধলৈ যাব ওলাল আৰু যোৱাৰ আগত তেওঁৰ অতিকে মৰমৰ পত্নী দর্শনাক সকলো সা সুবিধা প্রদান কৰি অট্টালিকা এটাত ডাঙৰ তলা এটা লগাই আবদ্ধ কৰি থলে আৰু আটাইতকে বিশ্বাসী প্রিয় বন্ধু আশীশক মাতি আনি কলে " হে প্রিয়বন্ধু , তোমাক এই চাবিপাত অর্পন কৰিলো যদি মই তিনিদিনত ঘূৰি নাহো তেন্তে যুদ্ধত মোৰ মৃত্যু হোৱা বুলি ভাবিবা আৰু চতুর্থদিনা তুমি চাবিপাতেৰে অট্টালিকাৰ তলাতো খুলি মহাৰানীক চিৰদিনৰ বাবে তোমাৰ নিজৰ কৰি লবা , এয়াই মোৰ শেষ সিদ্ধান্ত ।। "
দুখমনে আশীষে চাবিপাট গ্রহণ কৰিলে ।।

মহাৰাজ উদয়ক তিলক লগাই জয়গান গাই , ঢোল পেপা বজাই সৈন্য সামন্তৰে যুদ্ধলৈ বুলি বিদায় দিলে ।

ৰাজপাতাকা উৰুৱাই , হাতী ঘোৰা দৌৰাই মহাৰাজ উদয় আগবাঢ়িব ধৰিলে ।

প্রায় এঘন্টামান আহি আঠ - ন মাইলমান যোৱাৰ পাছত পিছৰ পৰা ধুলি বালি উৰুৱাই এজন তীব্রবেগী অশ্বাৰোহী তেওঁলোকৰ পিনে অহা দেখা পালে ! মহাৰাজে সকলোকে সতর্ক কৰিলে । কিন্তু ওচৰ পোৱাত অশ্বাৰোহীজন দেখি সকলো আচৰিত কাৰন তেওঁ আছিল আশীষ ।

মহাৰাজে সুধিলে " প্রিয়বন্ধু কি হল তুমি এনেকে আকস্মাত বলিয়াৰ দৰে পর্দাপন কৰিলাযে , একো অমংগল হোৱা নাইতো ? "

আশীষে ফোফাই জোফাই উত্তৰ দিলে

" ক্ষমা কৰিব মহাৰাজ , সকলো কুশলেই আছে কিন্তু আপুনি মোক এপাত ভুল চাবি দি আহিছে " !!




By: Shyamal K Bhattacharjee

দাঁতৰ চিকিৎসক...


ডা0 মাখন দা তেতিয়া দাঁতৰ চিকিৎসক । এদিন সন্ধিয়া দেখা গ'ল চেম্বাৰৰ বাহিৰত তেওঁ আনন্দৰে নাচি আছে । তেনেতে তেওঁৰ ব্যক্তিগত সহকাৰী সেংমাই আহিল, ''ছাৰ কিবা সমস্যাত পৰিছে নেকি ?''

মাখন দা -- সমস্যা হ'লে কি মই এনেদৰে আনন্দত নাচি থাকিম ।

সেংমাই :-- সেইবাবেইতো সুধিছো ছাৰ । ভিতৰত ৰোগী বহি আছে আৰু আপুনি বাহিৰত নাচি আছে !!

মাখন দা :-- ভিতৰত যি জন ৰোগী বহি আছে তেওঁ কোন জান্ জানো ?

সেংমাই :-- নাজানো, কোননো ছাৰ ?

মাখন দা :-- এজন পুলিচ চাৰ্জেন্ট, সেইদিনা ষ্পীডত গাড়ী চলোৱাৰ অপৰাধত ৩০০ টকা মোক জৰিমনা কৰিছিল । আজি তাক পাইছো বাপপেকে ।