Showing posts with label আশীস দা. Show all posts
Showing posts with label আশীস দা. Show all posts

Wednesday 30 October 2013

আব্বে কোন কুক্কুৰ

বন্ধুসকল, আপোনালোক বহুতেই হয়তো নাজানে যে আমাৰ আশিষ দা আৰু সেনাপতি দা ইঞ্জিনিয়াৰিং কলেজত পঢ়োতে একেলগে ভাৰাৰুমত থাকি পঢ়াশুনা কৰিছিল!

 তেওঁলোক দুয়োজন পঢ়া শুনাত বেছ ভাল আছিল !

 ইম্মান পঢ়িছিল যে, পঢ়ি পঢ়ি কেতিয়াবা ৰাতি পুৱাই দিছিল !

 এদিনাখনৰ কথা ৰাতি দুয়োজনে পঢ়ি আছে ,
 কিমান টাইম হ'ল কাৰোৰে খেয়ালেই নাই !
 হঠাত্‍ এবাৰ আশিষ দাই সেনাপতি দাক সুধিলে - "এই সেনা কেই বাজিল ঐ ?"

 আমাৰ সেনাপতি দাই আকৌ চব কাম ডিফেৰেন্ট ষ্টাইলত প্রেক্টিকেলী কৰিহে ভাল পায় !

তেওঁ লগে লগে খিৰিকীখন খুলিলে শিলগুটি এটা লৈ কাষৰ ঘৰলৈ মাৰি পঠিয়ালে !

লগে লগে কাষৰ ঘৰৰ পৰা চিঞঁৰ শুনা গল- "আব্বে কোন কুক্কুৰ বে এই ৰাতি ৩ বজাত ঘৰত শিলগুটি মাৰিছ' !"

 ৰাইজ, এয়াই হ'ল আমাৰ সেনাপতি দাৰ কামৰ ডিফেৰেন্ট ইঞ্জিনিয়াৰিং ষ্টাইল ! কেনে পালে বাৰু ?..

By: Nâvâ Kríshñá DéKá

Sunday 27 October 2013

উদয়াশীষ ৰগৰ : মোৰ হালধীয়া ৰঙৰ পেন্টটো

ভাৰত-পাকিস্তানৰ যুদ্ধৰ সময়ৰ কথা।

 আমাৰ আশীষদা আৰু উদয়দা তেতিয়া সেনাবাহিনীত।
 দুয়োৰে একেবাৰে দেশৰবাবে প্রাণ দিবপৰা মনোভাৱ। এদিনৰ কথা।

 উদয়দা: 'মজুমদাৰ শত্রুৱে আমাক আক্রমন কৰিবলৈ আহিছে।'

আশীষদা: 'মোৰ ৰঙা ৰঙৰ চার্টটো আনা, সেইটো পিন্ধি মই যুদ্ধলৈ যাম।'

 শত্রুবোৰ আঁতৰি যোৱাৰ পিছত-উদয়দা: 'মজুমদাৰ, যুদ্ধলৈ যাওঁতে আপুনি ৰঙা চার্টটো কিয় পিন্ধিছিল?' 

আশীষদা: (হাঁহি) 'কাৰণ যুদ্ধত যদি মোৰ শৰীৰত কেনেবাকৈ গুলি লাগে মোৰ তেজ যাতে মোৰ চার্টৰ ৰঙৰ লগত মিলি যায় আৰু বাকী সৈন্যসকল নিৰুত্‍সাহী নহয়।'

 আশীষদাৰ এনে মনোভাৱত উদয়দাৰ বুকু ফুলি উঠিল।

 কেইদিনমানৰ পিছৰ কথা।

 উদয়দা উধাতুখাই আহি- উদয়দা: 'মজুমদাৰ, শত্রুৱে এহেজাৰখন টেঙ্কলৈ আমাক আকৌ আক্রমন কৰিছে।'

আশীষদা: (আচৰিত হৈ) কি... এহেজাৰখন টেঙ্ক।।


 মোৰ হালধীয়া ৰঙৰ পেন্টটো লৈ আঁহা। মই সেইটো পিন্ধি আজি যুদ্ধলৈ যাম।' 

 আশীষদাৰ কথাত এইবাৰ উদয়দা আচৰিত।

By: Pankaj Bharali

এই পৃথিবীত সবাতোকৈ ডাঙৰ কোন ?

এবাৰ আমাৰ সেনাপতি দা একদম ফিটিং হৈ ঘৰলৈ আহি আছিল ।
 আহি থকা ৰাস্তাতে মন্দিৰ এটা দেখি হাত দুখন পূৰা ওপৰ ফালে কৰি এবাৰ প্রণাম জনালে আৰু দেখিলে যে মন্দিৰৰ বাহিৰত পূজাৰী এজন ৰৈ আছে !

 তেওঁ পূজাৰী জনৰ ওচৰলৈ গ'ল আৰু সুধিলে - "কওঁকচোন প্রভূ এই পৃথিবীত সবাতোকৈ ডাঙৰ কোন ?"
 পূজাৰী - "সবাতোকৈ ডাঙৰ মন্দিৰ বাচা !"
 সেনাপতি দা- "যদি মন্দিৰেই সবাতোকৈ ডাঙৰ তেনে ই পৃথিবীৰ ওপৰত কেনেকৈ থিয় হৈ আছে ?"
 পুজাৰী-"পৃথিবী ডাঙৰ !"
 সেনাপতি দা-"যদি পৃথিবীয়েই সবাতোকৈ ডাঙৰ তেনে ই কালনাগৰ ওপৰত কেনেকৈ ঠিয় হৈ আছে ?"
 পূজাৰী -"কালনাগ ডাঙৰ!"
 সেনাপতি দা -"কালনাগেই যদি সবাতোকৈ ডাঙৰ তেনে ই শিৱৰ গলত কেনেকৈ মেৰ খাই আছে ?"
 পূজাৰী - "শিৱ ডাঙৰ !" 
সেনাপতি দা- "শিৱই যদি সবাতোকৈ ডাঙৰ তেনে তেওঁ পর্বতৰ ওপৰত কেনেকৈ বহি আছে ! " 
পূজাৰী-"পর্বত ডাঙৰ !"
 সেনাপতি দা-"পর্বতেই যদি সবাতোকৈ ডাঙৰ তেনে ই হনুমানৰ আঙুলিৰ ওপৰত কেনেকৈ ঠিয় হৈ আছিল ?"
 পুজাৰী- "হনুমান ডাঙৰ !"
 সেনাপতি দা-"হনুমানেই যদি সবাতোকৈ ডাঙৰ ৰামৰ চৰণত কিয় পৰিছিল ?".......
 পূজাৰী-"হে হৰি, মোৰ দেউতা ঈশ্বৰ তুমিয়েই কোৱাচোন এই পৃথিবীত সবাতোকৈ ডাঙৰ কোন ?" . . .


 সেনাপতি দা- "আব্বে এই পৃথিবীত তেওঁৱেই ডাঙৰ বে, যি পূৰা বটল খাই কতো নিহিলাকে নিজৰ জিভাৰ ওপৰত ঠিয় হৈ থাকিব পাৰে !!!".........

By: Nâvâ Kríshñá DéKá

হ’ট জোকছ: ভেৰি ফানী

মাষ্টৰ: ঐ দত্ত, হোমৱৰ্ক কেলে কৰি অনা নাই?
পোৱালি দত্ত: ঐ চাৰ, ম‍ই হোষ্টেলত হে থাকোঁ; হোমত নাথাকোঁ নহয়/


কেনেকে কৰিম " হোম-ৱৰ্ক"?


 ......................................................................

 দত্ত‍ই এজনী মুৰ্গী সজা এটাত ভৰাই চাইকেলেৰে হাটৰ পৰা ঘৰলৈ গৈ আছিল|
বাটতে কিবা কিনিবলৈ দোকান এখনত সোমাল|
 তেতিয়াই ট্ৰাক এখনে চাইকেল মুৰ্গী দুয়োটাকে মহতিয়াই নিলে|
 দত্ত‍ই হাউ হাউ কৈ কান্দিব ধৰিলে|
 কলিতা দোকানী: হাউ, কিয় কান্দিছা?
দত্ত: মুৰ্গীটো মৰি গ’ল...
 কলিতা: হাউ, ২৪০০ টকাৰ চাইকেল ভাঙি গ’ল...
 তাৰ কাৰণে নাকান্দি মুৰ্গীৰ কাৰণে কিয়া কান্দছা?
 দত্ত: মুৰ্গীটোৱে ডেইলী দুটা কণী পাৰে/ চাইকেলে থোড়ে না পাৰে?

ভ্যা ভ্যাঁ.....

By: Santanu Changmai

Friday 18 October 2013

আশীস দাৰ কাহিনী

আমাৰ ৰগৰৰ আশীস দাৰ কাহিনী এটা কব লৈছো,,

 দাদাৰ বুদ্ধিৰটো পৰীক্ষা লোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই... . .

 আছে জানো..!

 গতিকে শুনক~ . . .


 দাদা ইউনিভাৰচিটিত থাকোতে এবাৰ উদয় হলত চিনেমা চাবলৈ গল.... . . .

 উদয় হলৰ মালিক, মানে আমাৰ সেনাপতি দাৰ আকৌ কাড়া নিৰ্দ্দেশ~ .
 কেৱল তপা আৰু তকলা মানুহেহে সেই চিনেমা চাব পাৰিব.... . . . .

 আশীষ দাৰ সকলো বন্ধু নিৰাশ হৈ উভতি গল... . .

 কিন্তু আমাৰ দাদা আকোৰগোজ, চাবই... . .

 গতিকে গেট কিপাৰক মেনেজ্ কৰি ভিতৰ সোমাল... . . .

 উদয় দা, মানে মালিকো কম নহয়.. !

 আধা ঘণ্টামান পিছতে চেক্ কৰিবলৈ আহিল নহয়.. . .

 পিছে এন্ধাৰত চেক্ কৰে কিদৰে... !

 লাইট জ্বলালেই হৈ চৈ লাগিব, . . .

 গতিকে মূৰ বিলাক এন্ধাৰতে চুই চোৱাৰ সিদ্ধান্ত ললে...

 বাপৰে.... কি হব এতিয়া... . . .

 কিন্তু আমাৰ টেঙৰ আশীষদাই কি কৰিলে জানে...

 জিন্চটো খুলি উভোতাই বহি দিলে...!!! . . . .


 ধৰিবতো নোৱাৰিলেই,

বাহিৰত আহি সেনাপতি দাই আকৌ কয় কি বুলি.... . . .




 যিহওঁক, জীৱনত প্ৰথম বাৰলৈ সেউতা ফলা তপা দেখিলো...!!!

By: Hemanta Hazarika

Friday 11 May 2012

AGAR MEIN KAHOON

'ৰা : অগৰ মে কহু....... মুঝে তুমছে মোহবত হে......... মেৰি বছ য়েহি চাহত হে ত' ক্যা কহোগে ??

ছোৱালী: মে তুমঝে কহোংগি...... য়েই বাত অগৰ তুম কহি খানা খিলাকে কহতে.... 

জাৰা মবাইল মেঁ বেলেঞ্চ দালৱাকে কেহতে ত' আচ্চা হোতা...............

Contributed by Ishanjyoti

Supreme Knowledge

এবাৰ এজন জীৱ-বিজ্ঞানৰ শিক্ষক,গণিতৰ শিক্ষক আৰু ৰসায়ন বিজ্ঞানৰ শিক্ষকে তেওঁলোকৰ পাণ্ডিত্য দেখুৱাবলৈ নদী এখনলৈ গ'
জীৱ-বিজ্ঞানৰ শিক্ষক জনে ক'লে : মই নদীত থকা সকলোবোৰ প্রাণী আৰু উদ্ভিদৰ তথ্য দিব পাৰিম | (এইবুলি কৈ নদীত জাঁপ দিলে)
.
গণিতৰ শিক্ষক জনে ক'লেঃ মই নদী খনৰ দৈর্ঘ্য আৰু প্ৰস্হ উলিয়াব পাৰিম |(এইবুলি কৈ পানীত জাঁপ দিলে)
.
ৰসায়ন বিজ্ঞানৰ শিক্ষক জনে ক'লে (তেওঁলোকে উঠি আহিব বুলি ৫ ঘন্টা ধৰি অপেক্ষা কৰি থাকিল আৰু নদীৰ পৰা উঠি নহা দেখি): মই নিশ্চিত হৈ ক'ব পাৰো যে তেওঁলোক দুজন পানীত দ্রৱণীয়..!!

Contributed By Jyoti Rekha

Wednesday 2 May 2012

Clueless


তুলিকা: যদি তুমি ক’ব পাৰা এই বেগটোৰ ভিতৰত কি আছে, তেনেহ’লে গোটেইকেইটা কণী তোমাৰ... 

আৰু যদি ক’ব পাৰা কেইটা কণী আছে, গোটেই আঠোটা কণী তোমাৰ...

যদি কৈ দিব পাৰা কণী কোনে পাৰিছে, তেনেহ’লে সেই মুৰ্গীজনীও তোমাৰ... 

শান্তিছাঁয়া : - ইমান টান ; কিবা এটা Hint দিয়া না পীলীজ....

by Changmai#

No more Sweet Talk


এবাৰ ছোৱালি এজনিয়ে তাইৰ বয়ফ্রেণ্ডক সুধিলেঃ

আমি যে ওজন-উচ্চতা-দূৰত্ব এইবোৰ জুখিব পাৰো, প্রেম-বন্ধুত্ব-বিশ্বাস এইবোৰ জুখিবলৈ একো সা-সৰঞ্জাম নাই কিয়?

ল'ৰাটোৱে মনে মনে অলপ সময় ভাবিলে...

তাইক দুবাহুত আকোৱালি ল'লে....

তাইৰ চকুলৈ গভিৰভাৱে চাই ক'লেঃ

.
.
চোৱা সোনজনি, মোৰ মোৰটো আৰু গৰম নকৰিবা। মই ইতিমধ্যে ফিজিক্সত ফেইল্ কৰিছোয়েই...


Contributed by Nayanjit