উদয়াশীষ ৰগৰ : মোৰ হালধীয়া ৰঙৰ পেন্টটো

ভাৰত-পাকিস্তানৰ যুদ্ধৰ সময়ৰ কথা।

 আমাৰ আশীষদা আৰু উদয়দা তেতিয়া সেনাবাহিনীত।
 দুয়োৰে একেবাৰে দেশৰবাবে প্রাণ দিবপৰা মনোভাৱ। এদিনৰ কথা।

 উদয়দা: 'মজুমদাৰ শত্রুৱে আমাক আক্রমন কৰিবলৈ আহিছে।'

আশীষদা: 'মোৰ ৰঙা ৰঙৰ চার্টটো আনা, সেইটো পিন্ধি মই যুদ্ধলৈ যাম।'

 শত্রুবোৰ আঁতৰি যোৱাৰ পিছত-উদয়দা: 'মজুমদাৰ, যুদ্ধলৈ যাওঁতে আপুনি ৰঙা চার্টটো কিয় পিন্ধিছিল?' 

আশীষদা: (হাঁহি) 'কাৰণ যুদ্ধত যদি মোৰ শৰীৰত কেনেবাকৈ গুলি লাগে মোৰ তেজ যাতে মোৰ চার্টৰ ৰঙৰ লগত মিলি যায় আৰু বাকী সৈন্যসকল নিৰুত্‍সাহী নহয়।'

 আশীষদাৰ এনে মনোভাৱত উদয়দাৰ বুকু ফুলি উঠিল।

 কেইদিনমানৰ পিছৰ কথা।

 উদয়দা উধাতুখাই আহি- উদয়দা: 'মজুমদাৰ, শত্রুৱে এহেজাৰখন টেঙ্কলৈ আমাক আকৌ আক্রমন কৰিছে।'

আশীষদা: (আচৰিত হৈ) কি... এহেজাৰখন টেঙ্ক।।


 মোৰ হালধীয়া ৰঙৰ পেন্টটো লৈ আঁহা। মই সেইটো পিন্ধি আজি যুদ্ধলৈ যাম।' 

 আশীষদাৰ কথাত এইবাৰ উদয়দা আচৰিত।

By: Pankaj Bharali