Monday 1 September 2014

১৮ +

By: ৰাতুল নিয়ৰ
কিমান সদায় সদায় নিৰামিষ খাই থাকিম, আজি অলপ আমিষ ৷৷৷

বিয়াৰ পাছত প্ৰথম ৰাতি ১১ বজাত লাজকুৰীয়া দৰাই কন্যাক বহুদেৰি একো নোকোৱা কৈ মনে মনে কাষতে বহি আছে, তাকে দেখি কন্যাই কলে, " আজি আমাৰ যুগ্ম জীৱনৰ প্ৰথম ৰাতি, আহক আমাৰ যুগ্মজীৱন সুন্দৰ হবলৈ ইশ্বৰক বন্তী এগছি জ্বলাও ৷৷"
দৰাই কলে ঠিক আছে ৷
দুয়ো গোঁসাই ঘৰলৈ গৈ দেখিলে যে বন্তী জলাবলৈ তেল নাই ৷৷
কন্যাই কলে, মই বন্তী গছি সজাই লওঁ, তুমি তেল লৈ আহা ৷৷
দৰা তেল নিবলৈ গৈ ৰান্ধনীঘৰত তেল বিছাৰি নাপায় পূৰ্বঅভ্যাসবসত মাকক চিঞৰি সুধিলে, " মা মিঠাতেল কত আছে ?"


মাকে বিচনাৰ পৰা কলে,
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" কুকুৰ পোৱালি, কটা নিধক, তোক আজিয়েই তেল লাগে নে, মই তেল নোহোৱাকৈয়ে তিনিটা লৰা ছোৱালী জন্ম দিলো ৷"

(বি,দ্ৰ,ঃ জগৰ লাগিলে উপায় নাই, ৰগৰ হে)

No comments:

Post a Comment