থুলুকে কুকুৰা এজনী পুহিছে, নতুনকৈ।
এতিয়া ডেইলী দুটাকৈ কুকুৰাৰ কণীৰে ব্ৰেকফাষ্ট, থুলুকৰ ভাষাত লাইফ ইজ বিউটিফুল।
পিছে আজি পুৱাই লাগিল নহয় কেণা।
কুকুৰাই গৈ কণী পাৰিলে চুবুৰীয়া নগেনৰ চৌহদত।
থুলুকৰ মতে কুকুৰাৰ ককাক-আইতাক বাংলাদেশৰ, সীমাৰ সিপাৰলৈ যোৱাৰ স্বভাৱটো সেয়েহে জন্মগত। নগেনৰ ঘৰত যিহেতু কণী পাৰিব পৰা একো জীৱ নাই, গতিকে থুলুকে দস্তুৰমত কণীটো ডিমাণ্ড কৰিলে।
নগেনৰ যুক্তি কণীটো বোলে ভগবানৰ দান, চমৎকাৰ। সীমাৰ ভিতৰৰ যিকোনো বস্তু তাৰ নিজৰ। থুলুকৰ টেমা গৰম হৈ গ'ল।
থুলুক: "ঠিক আছে। তয়ো জান আৰু ময়ো জানো, ভগবানে আহি বহি লৈ তোৰ চোতালত কণী পৰা নাই। কণী পাৰিছে মোৰ কুকুৰাজনীয়ে। গতিকে আমি এটা কাম কৰো। দুইটাই দুইটাকে দুইভৰিৰ মাজত এগোৰ এগোৰ মাৰো। যাৰ গোৰৰ জোৰ বেছি, কণীটো তাৰ।"
নগেন গায়ে-পায়ে বিশাল আকাৰৰ। গতিকে সি সন্মত হ'ল। তাৰ একগোৰ খাই থুলুক যে আৰু উঠিব নোৱাৰে সি খাটাং।
থুলুক: "যিহেতু কণীৰ উৎসটো মানে কুকুৰাজনী মোৰ বস্তু, গতিকে প্ৰথম মই গোৰ মাৰিম।" নগেনে দুইভৰি মেলি থুলুকৰ সন্মুখত থিয় দিলে। একদম হেণ্ডছ আপ পজিছন। গাৰ সমস্ত শক্তিৰে, পাঁচ খোজ দৌৰি, ফুটবলত পেনাল্টী শ্বট লোৱা টাইপ থুলুকে আহি নগেনৰ দুই ভৰিৰ মাজত এটা দূৰ্দান্ত গোৰ দিলে।
গোৰ খাই নগেনে মাক-দেউতাক-ককাক-আইতাক-আজোককাক-আজোআইতাক সকলোৰে নাম চিঞৰি তিনি লুটি দি চিৎভোলোঙা খাই পৰিল। প্ৰায় আধা ঘণ্টা মান লাগিল তাক কিবা এটা ক'ব পৰা হ'বলৈ।
তাৰ পাছত যেনে তেনে, কেকোঁ জেকোঁকৈ থিয় হৈ সি ক'লে "এইবাৰ মোৰ পাল।"। "এহঃ, হ'ব দে কণীটো তয়েই ৰাখ।"
এইবুলি কৈ থুলুক নিজৰ ঘৰলৈ গুচি আহিল।
(সঁচা কথা ক'লে থুলুক বেয়া।)
By Rajib Ranjan
এতিয়া ডেইলী দুটাকৈ কুকুৰাৰ কণীৰে ব্ৰেকফাষ্ট, থুলুকৰ ভাষাত লাইফ ইজ বিউটিফুল।
পিছে আজি পুৱাই লাগিল নহয় কেণা।
কুকুৰাই গৈ কণী পাৰিলে চুবুৰীয়া নগেনৰ চৌহদত।
থুলুকৰ মতে কুকুৰাৰ ককাক-আইতাক বাংলাদেশৰ, সীমাৰ সিপাৰলৈ যোৱাৰ স্বভাৱটো সেয়েহে জন্মগত। নগেনৰ ঘৰত যিহেতু কণী পাৰিব পৰা একো জীৱ নাই, গতিকে থুলুকে দস্তুৰমত কণীটো ডিমাণ্ড কৰিলে।
নগেনৰ যুক্তি কণীটো বোলে ভগবানৰ দান, চমৎকাৰ। সীমাৰ ভিতৰৰ যিকোনো বস্তু তাৰ নিজৰ। থুলুকৰ টেমা গৰম হৈ গ'ল।
থুলুক: "ঠিক আছে। তয়ো জান আৰু ময়ো জানো, ভগবানে আহি বহি লৈ তোৰ চোতালত কণী পৰা নাই। কণী পাৰিছে মোৰ কুকুৰাজনীয়ে। গতিকে আমি এটা কাম কৰো। দুইটাই দুইটাকে দুইভৰিৰ মাজত এগোৰ এগোৰ মাৰো। যাৰ গোৰৰ জোৰ বেছি, কণীটো তাৰ।"
নগেন গায়ে-পায়ে বিশাল আকাৰৰ। গতিকে সি সন্মত হ'ল। তাৰ একগোৰ খাই থুলুক যে আৰু উঠিব নোৱাৰে সি খাটাং।
থুলুক: "যিহেতু কণীৰ উৎসটো মানে কুকুৰাজনী মোৰ বস্তু, গতিকে প্ৰথম মই গোৰ মাৰিম।" নগেনে দুইভৰি মেলি থুলুকৰ সন্মুখত থিয় দিলে। একদম হেণ্ডছ আপ পজিছন। গাৰ সমস্ত শক্তিৰে, পাঁচ খোজ দৌৰি, ফুটবলত পেনাল্টী শ্বট লোৱা টাইপ থুলুকে আহি নগেনৰ দুই ভৰিৰ মাজত এটা দূৰ্দান্ত গোৰ দিলে।
গোৰ খাই নগেনে মাক-দেউতাক-ককাক-আইতাক-আজোককাক-আজোআইতাক সকলোৰে নাম চিঞৰি তিনি লুটি দি চিৎভোলোঙা খাই পৰিল। প্ৰায় আধা ঘণ্টা মান লাগিল তাক কিবা এটা ক'ব পৰা হ'বলৈ।
তাৰ পাছত যেনে তেনে, কেকোঁ জেকোঁকৈ থিয় হৈ সি ক'লে "এইবাৰ মোৰ পাল।"। "এহঃ, হ'ব দে কণীটো তয়েই ৰাখ।"
এইবুলি কৈ থুলুক নিজৰ ঘৰলৈ গুচি আহিল।
(সঁচা কথা ক'লে থুলুক বেয়া।)
By Rajib Ranjan
No comments:
Post a Comment