থুলুক: স্বামীজী, মোৰ বিয়াৰ পাঁচ বছৰ হ'ল। কিন্তু কোনো সন্তানৰ মুখ দেখিবলৈ পোৱা নাই এতিয়ালৈকে।
স্বামীজী: চিন্তা নকৰিবা বৎস। মই বৈষ্ণোদেৱীলৈ গৈ আছোঁ। তাতে তোমাৰ হৈ চাকি জ্বলাম। আই সুপ্ৰসন্ন হ'ব। ঔঁ
দহ বছৰৰ পাছত...
স্বামীজী থুলুকৰ ঘৰলৈ আহিছে। ওচৰ চুবুৰীয়া সকলো গোট খাইছে। দহটা ল'ৰা-ছোৱালীৰে থুলুকৰ পত্নীয়ে সেৱা লৈছে।
স্বামীজী: তোমাৰ পতিদেৱ ক'ত আই?
থুলুকৰ পত্নী: বৈষ্ণোদেৱীলৈ গৈছে, চাকি নুমুৱাবলৈ।
By Rajib Ranjan
No comments:
Post a Comment